Nieuwsgierig bevinden zich een grote
groep journalisten zich in de lobby van een groot hotel. Nauwlettend
houden ze de gasten in de gaten die één voor één binnen druppelen voor
de bruiloft die in de grote zaal zal plaats vinden. Plots wordt de stilte
onderbroken als er twee agenten binnen komen lopen. Na een kort
gesprek met iemand van het personeel wordt een man uit de trouwzaal
gehaald. Hierdoor ontstaat een enorm gegis onder de journalisten naar de
toedracht van deze arrestatie. Het enige wat ze kunnen doen is afwachten
en hopen dat er wat informatie lekt. Dan gaan de deuren achter hun open
en het bruidspaar komt binnen. Het is de dochter van de grote baas een bouwbedrijf. Ze trouwt met Koichi Nishi (Toshiro Mifune) een man
waarvan iedereen zegt dat hij op haar geld uit is. Gestaag gaat de
bruiloft verder maar de sfeer is alles behalve vrolijk. Er hangt een
soort spanning in de lucht die iedereen in zijn stoel gedrukt houdt.
Mensen die de gasten toe spreken zijn heel terughoudend en lijken bang
te zijn om iets te zeggen. Op de achtergrond kijken de journalisten toe
en bespreken een zaak die zeven jaar geleden plaats vond. Een bouwfraude
waar zowel het bouwbedrijf van de bruid's vader bij betrokken was,
als de gemeente. De zaak werd nooit opgelost aangezien een van de
getuigen voor het einde van de rechtzaak zelfmoord pleegde. Momenteel
staan we aan het begin van een vergelijkbaar schandaal. Iedereen die
hier een belangrijke rol in heeft gehad bevindt zich in deze trouwzaal.
Maar wie is verantwoordelijk voor welke daad en is iedereen wel wie hij
zegt dat hij is. De dagen die zullen volgen zitten vol met ingewikkelde
complotten, verraad en bedrog en hebben zelfs hun wortels in de fraude
van jaren geleden. Een film die
losjes op Shakespeare's 'Hamlet' gebaseerd is. Een bijzonder goed
uitgedacht wraak-verhaal waar het mysterie de kijker erg aangrijpt. De
manier waarop we stukje bij beetje steeds meer te zien krijgen van wat
er aan de hand is mag dan ook bijzonder boeiend genoemd worden. Het
verhaal zoals boven omschreven is slechts een introductie. Tevens is dit
het meest intrigerende stuk van de film. Een briljante vertoning van
bijna stilspel waar de kijker maar moet raden naar wat er echt aan de
hand is. De journalisten die aan de zijlijn op narrige wijze hun
commentaar leveren geeft alles een lichtkomische tintje mee. Zonder dat
regisseur Akira Kurosawa al te veel prijs geeft worden we stukje bij
beetje steeds meer het verhaal in getrokken. Alles gaat natuurlijk op
het trage tempo wat we van hem gewend zijn. Maar dit maakt de drang naar
het ontdekken van wat er nu echt aan de hand is alleen maar groter.
Helaas is de film met zijn 151 minuten net iets te lang. Na ongeveer 100
minuten is het duidelijk en lijkt de uitkomst van
het verhaal voor de handliggend. Er volgt dan ook een stuk film wat
makkelijk een stuk minder langdradig had kunnen zijn. Buiten het feit om
dat deze scènes erg goed geacteerd zijn en dat het persoonlijk drama van
de karakters erg meeslepend is voegt het niet echt veel meer toe. Toch
weet het slot van de film wel weer te verassen. Het verhaal neemt een
wending die niet geheel uitgesloten was maar zeker niet is wat je
verwacht. Hierdoor is de film toch met een bijzonder gevoel af te
sluiten. Het meeste speelt zich in en rond om de stad af. Alleen echt
bruisend komt het allemaal niet over. Er is gekozen voor een minimum aan
acteurs en dit zorgt voor de bekende grimmige sfeer. Super duister is
het allemaal niet, maar dat het om de deze zijde van de mens gaat, is
duidelijk te merken. Toshiru Mifune zet een andere rol neer dan we
gewend zijn. Wel vastberaden, maar niet zo ruw en ongepolijst als
normaal. Hij is een jonge zakenman in een net pak, haar strak achterover
en een bril met donker montuur. Bijzonder om hem zo te zien en een
prachtig bewijs van zijn kunde als acteur. Hij is trouwens niet de enige
die een bijzondere rol neerzet, want ook Takashi
Shimura is anders dan normaal. Verassend om te zien hoeveel gezichten
iemand kan hebben. Kritiek op de maatschappij is een rode draad die door
alle films van Akira Kurosawa heen lopen. Ditmaal gaat het om corruptie
onder gemeente beambte en de zelfverrijking van hoge bazen. Bouwfraude
is iets wat anno 2005 nog steeds voorkomt en in 'The bad sleep well' het
grote onderwerp. Wat de daders er niet voorover hebben om alles in de
doofpot te doen belanden gaat erg ver. Oplichterij in combinatie met de
traditionele manieren van de Japanners is een vreemde combinatie. Want
wat is er nu erger belazerd worden terwijl je het door hebt. Of iemand
die voor je buigt en je ondertussen onderuit probeert te schoppen. Een
keuze die makkelijk gemaakt is lijkt mij. Ondanks dat 'The bad sleep
well' aan de langdradig kant mag zijn is het de moeite waard om even
door te bijten tot het einde. De lagen in het verhaal zijn divers en de
karakters hebben een goede diepgang. Kortom een prachtige film voor de
regenachtige zondagmiddag om eens goed bij uit te rusten.
Copyright
kungfufilms.nl (2005) |