Jaren geleden vond
er een duel plaats tussen de grootste zwaardvechters uit die tijd. Snowy
white (Roc Tien)
kwam als winnaar uit de bus en liet zijn tegenstander Eagle (Tien
Ho) met nog
maar één arm achter. Sinds die tijd lijdt Eagle een terug getrokken leven
ergens in de bossen. Hij mengt zich totaal niet meer in zaken die met de
martial arts wereld te maken hebben. Snowy white daarentegen zit er
nog midden in en zwerft samen met Jade stone (Chen Sing) het hele land
door. De verstandhouding tussen deze twee vechters is niet echt te
definiëren maar een ding is zeker ze zijn altijd samen. Op een dag krijgt
Snowy white een brief waarin hij uitgedaagd wordt voor een duel met
niemand minder dan Eagle. Maar zijn gevoel zegt dat er iets niet klopt
en dat de brief niet echt van Eagle komt. Toch wil hij graag gehoor
geven aan de oproep. Hij vraagt of Jade Stone zijn identiteit wil
overnemen zodat ze enigszins een voorsprong hebben. Als ze op de
afgesproken plek aankomen blijkt Eagle wel aanwezig te zijn. Hij
ontving een zelfde uitnodiging en al snel wordt het duidelijk dat iemand
de twee tegen elkaar op probeert te zetten. Zonder te vechten gaan beide
heren weer hun eigen weg. Als Eagle weer thuis is ontdekt hij dat zijn
jongere zusje weg is. De aanwijzing die hij vindt verteld hem dat hij in
de stad opzoek moet gaan naar bloemen. Hij volgt dit op en eindigt in
een bordeel. De man die hij te spreken krijgt verteld hem dat hij zijn
zus terug krijgt als hij Snowy white uit de weg ruimt. Dit laat Eagle
totaal geen keuze en hij gaat opzoek naar Snowy white om zijn opdracht
uit te voeren. Maar ook deze heeft in de tussen tijd niet stil gezeten.
Als Snowy white namelijk terug in de stad aan komt blijkt hier nogal wat
gebeurt te zijn. Bijna de gehele bevolking is uitgeroeid door de weirdo
clan zonder enige duidelijke reden. Natuurlijk gaat Snowy white op
onderzoek uit. Langzaam maar zeker raakt hij steeds verder betrokken in
een web van verraad en bedrog waarbij iedereen het op hem gemunt lijkt
te hebben.
Individueel
geproduceerde Wu xia films zijn niet altijd helemaal wat ze moeten zijn.
Vaak ontbraken de middelen om de met fantasie geschreven verhalen op
correcte manier te verfilmen. De Shaw brothers waren op dit vlak heer en
meester en er zijn maar weinig andere maatschappijen die ooit dit niveau haalde. De
beste manier om met een laag budget een Wu xia film te creëren is door het verhaal grotendeels van de fantasie elementen te ontdoen. Dit is in ‘Blade of doom’
enigszins toegepast en hierdoor ziet alles goed uit. Geen goedkoop
ogende kleding of overdreven veel slechte special effects. Er wordt
alleen af en toe gebruik gemaakt van wat vuurwerk en gekleurde rook.
Verder blijft het allemaal netjes binnen het toelaatbare. Wat wel erg
opvalt is een man met een bochel en hele vreemde uitstekende tanden.
Deze loopt als een soort van rode draad door de film en roept vele
vraagtekens op. Wu xia verhalen hebben de neiging om ernstig
gecompliceerd te zijn. Het lijkt vaak of er verschillende verhalen door
elkaar lopen die bij het einde prachtig samen komen. En dit is
natuurlijk niet echt makkelijk in beeld te brengen. Het lukt regisseur
Chang Pang Yi
dus ook niet om het verhaal duidelijk tot een eind te brengen. Het begin
van de film is wel erg boeiend en het geheimzinnige wekt zeker je
nieuwsgierigheid op. Er komen steeds meer
mensen die iets met het verhaal te maken hebben en dit werkt erg
verwarrend. De karakters van het verhaal zijn allemaal erg kleurrijk en
goed uitgewerkt. Roc Tien
die de hoofdrol speelt heeft een wat ridderlijk rol die eigenlijk het
meest oppervlakkig is. Zijn personage is wat makkelijker te doorgronden
dan de rest. Tien Ho
daarentegen blijft lange tijd omhuld door een mysterieuze wolk. Het is
niet meteen duidelijk wat nu precies de dingen zijn waar hij voor staat.
Dit in combinatie met zijn charismatische uitstraling zorgt er voor dat
hij erg intrigerend is. Tevens hanteert hij een bijzonder bizar wapen.
Namelijk een zwaard met zijn eigen afgehakte hand als handvat.
De forse Chen Sing speelt ongeveer net zo’n intrigerende rol. Door zijn grote postuur
is er met geen mogelijkheid om hem heen te gaan. Het wapen wat hij
hanteert is een breedzwaard met een ketting er aan. Hiermee kan het
zwaard gooien en het met dezelfde vaart weer terug halen. De gevechten
vinden hoofdzakelijk met wapens plaats en zijn niet waar de film
om draait, het verhaal is duidelijk belangrijker. Het is niet zo dat de
gevechten er slordig en onverzorgd uit zient maar het
is gewoon de standaard kost. Voeg hier ook nog eens aan toe dat de film
erg leidt onder de fullscreen uitvoering. Je mist de wegvallende stukken
heel erg en hierdoor wordt alles erg onoverzichtelijk.
Iets waar de film ook geen goed doet is de dubbing. De stemmen zijn hol
en totaal emotieloos en de vertaling van de namen lachwekkend. Wie noemt
een stoere zwaardvechter in hemelsnaam ‘Snowy white’. ‘Blade of doom’ is
dus niet echt een succes te noemen. Normaal gesproken kan je bij een
gecompliceerd verhaal een film voor de tweede keer kijken. Maar ik denk
dat je bij deze film niet zo snel deze stap zal zetten.
Copyright
kungfufilms.nl (2004) |