Het kost Bruce lee (Bruce Li) door zijn opvliegerig karakter nogal wat
moeite om zijn baantjes te houden. Na een uit de hand gelopen
confrontatie met een drietal lokale gangsters krijgt hij wederom zijn
ontslag en staat samen met zijn vriend op straat. Ze moeten dus opzoek
naar een nieuwe baan. Iets wat niet makkelijk zal gaan want de drie
gangsters zorgen er voor dat niemand ze aan durft te nemen. Bruce Lee
vind dit maar niks en besluit zijn bestaansrecht te verdedigen. Met
gemak wint hij van het drietal en stuurt ze bont en blauw naar huis.
Zoals je weet laat een goede gangster dit nooit op zich
zitten en weldra heeft Bruce Lee de complete maffia op zijn nek. Moedig
weet hij ze van zich af te slaan en weet voor zich zelf even rust te
creëren. Hij vindt werk in de haven waar hij samen met zijn vriend
schepen moet uitruimen. Maar ook hier weten de gangsters hem te vinden.
Echter op advies van zijn vriend weet hij zich er buiten te houden.
Gelukkig komt de neef van de eigenaar (Carter Wong) toevallig langs en
weet de aanvallers te verslaan. Bruce Lee wordt bestempeld als laf en
dit is iets wat hem totaal niet zint. De eerst volgende aanval springt
hij er midden in en weet op deze manier in een klap het respect van zijn
collega’s terug te verdienen. Ze zijn zelfs zo enthousiast over zijn
vechtkunst dat ze kung fu van hem willen leren. Het lijkt Bruce Lee een
goed idee en hij opent een school. Dit gaat goed tot de grote baas van
de maffia terug komt en hoort wat er zich allemaal in zijn afwezigheid
afgespeeld heeft. Hij is woedend en nodig een van de beste vechters uit
die hij kent (Hwang Jan Lee). Het gevecht dat volgt is wel zo heftig dat
Bruce Lee voor het eerst in zijn leven verliest. Hij raakt ernstig
gewond en moet een paar weken rustig aan doen. Deze twee weken benut hij
te volste en langzaam maar zeker ontwikkeld hij zijn eigen vechtstijl,
Jeet Kune Do. Hij gaat opnieuw het gevecht met de gangsters aan om nu
voor eens en voor altijd met ze af te rekenen.
Vrijwel direct na de dood van Bruce Lee begon het met de diverse
exploitatie films. Een aantal van deze films gingen over zijn leven en
hadden een lookalike in de hoofdrol. Bruce Li of
Ho Chung Dao
zoals hij echt heet was hier toch wel het beste voorbeeld van. Niet
alleen leek hij erg op Bruce Lee maar ook wist hij zijn bewegingen goed
na te doen. Vooral als je hem ziet lachen is de gelijkenis erg groot.
Natuurlijk zit de echte kenner onmiddellijk het verschil, maar iemand die
niet zo bekend is met het fenomeen Bruce Lee kan hierdoor aardig genept
worden. Maar ook al is het nep toch heeft dit genre films wel wat. Het
is dus ook zo dat er een behoorlijke cult aanhang is en dat er vele
websites en boeken aan het onderwerp gewijd zijn. Maar nu, hoe is de
film. Veel waarheden over het leven van Bruce Lee bevat de film niet.
Bijna alles is gebaseerd op giswerk en kleine dingen zoals dat hij in
een restaurant werkte zijn waar. Toch vreemd voor een film met de naam
‘Bruce lee True story’. Deze naam is waarschijnlijk gegeven door de
Vengeance video en de originele titel is: ‘Bruce Lee’s deadly kung fu’.
Het verhaal is eigenlijk redelijk standaard voor een kung fu film. Een
jongen komt nieuw in een stad aan en probeert het daar te maken. Hij
wordt in de weg gezeten door gangsters en vecht keihard terug. Het enige
grote verschil is dat hij Bruce Lee is en vecht als de legende. Het na
doen van de bewegingen is iets wat pas het laatste half uur van de film
aan de orde is. In het eerste uur wordt er hoofdzakelijk gewone kung fu
gebruikt met aardig wat beenwerk. Ik moet zeggen dat dit er goed uit
ziet met uitzondering van de westerse acteurs. Ik vraag me serieus af
waar ze deze mannen vandaan hebben. Ze kunnen bijna geen van alle
vechten en acteren, gaat ze ook niet echt soepel af. Dit zorgt
natuurlijk voor de nodige lachewekkende situaties. Om het erger te maken
had de man (of vrouw) die voor de kleding zorgde ook nog eens iets met
pruiken. En geen gewone pruiken, maar hele fouten (hoe kan het ook
anders) jaren zeventig pruiken. Zelfs Hwang Jan Lee moest hier aan
geloven en samen met de meest foute plaksnor ooit deelt hij de ene trap
na de andere uit. De locaties waar gefilmd is heeft wat westers en
moeten Amerika voor stellen. Helaas komt dit door de aanwezigheid van
nogal wat tropische planten niet echt over. Toch ziet het er wel
verzorgd uit en zit er voldoende variatie in. En dat geldt eigenlijk voor
de gehele film, want al met al weet hij prima te entertainen. Het mag
duidelijk zijn dat het geen hoog standje is en dat er voldoende mis mee
is. Maar de gevechten zijn enigszins goed, iets wat natuurlijk bijna ook
niet anders kan met grote namen als Hwang Jan Lee en Carter Wong. De
Engelse dubbing zorgt voor voldoende humor en weet behoorlijk te
irriteren door de aanwezigheid van een kind dat door een volwassen van
een stem voorzien is. Persoonlijk denk ik dat ‘Bruce Lee true story’
uitermate geschikt is voor een foute film avond met vrienden. En verder
alleen voor de echte verzamelaar of Bruce Lee exploitatie fans weg
gelegd is. Kijken op eigen risico dus!
Copyright
kungfufilms.nl (2004) |