Fai ( Francis Ng)
is een veertiger die ergens in zijn tienerjaren is blijven hangen. Hij
gedraagt zich als een ware puber en werkt voor een ouderwetse
snoepfabrikant. Hier is hij het hoofd van de distributie afdeling. Dit
werk doet hij al jaren met zijn vriend Nine (Lam tze Chung). Maar door
de verandering in de industrie is het bedrijf genoodzaakt werknemers te
ontslaan. Om dit toch op een gezellige manier te kunnen doen organiseert
het bedrijf een talentenjacht. De winnaar hiervan mag blijven terwijl de
verliezers ontslagen worden. Het personeel krijgt een dag om iets te
bedenken waar mee ze kunnen verschijnen op de talentenjacht. Samen
piekeren Fai en Nine zich helemaal suf. Wat kunnen zij de volgende dag
laten zien om hun baan te behouden. Volgens Jiang (Anthony Wong), de oom
van Fai is de keuze simpel. Het opvoeren van een leeuwendans is wat ze
moeten doen. Fai vindt dit niet zo een goed idee want zijn vader leerde
hem alleen maar de basis hiervan. Jiang vind dat Fai dit toch aan zijn
vader verplicht is aangezien de familie vroeger beroemd was om hun
leeuwendansen. Door middel van een videotape die de vader van Fai bij
Jiang achter liet besluiten ze zich de kunst eigen te maken. Maar alle
moeite is vergeefs. Ze worden toch ontslagen. Als ze later verslagen op
straat zitten worden ze door de omstanders overgehaald om de leeuw te
laten dansen. Dit is een geweldig succes maar helaas van korte duur. De
politie grijpt in en het wordt een kleine rel. Deze rel belandt op het
internet en Fai en Nine worden in een klap beroemd. Na een leeuwendans
voor een multimiljonair besluiten ze er een bedrijf van te maken. Het
succes lijkt niet te stoppen en de tante van Fai (Teresa Mo) gaat zich
er ook mee bemoeien. Ze weet het succes compleet uit te buiten en
bedenkt afslankcursussen, leeuwendansen voor kinderen en meer dingen om
geld mee te verdienen. Maar plots blijken er kapers op de kust. Er
werpen zich concurrenten op en hier zijn Fai en Nine niet tegen
opgewassen. Ze zijn namelijk beiden veel te lui om daadwerkelijk iets te
doen.
Het is al aardig wat jaartjes geleden
dat er een film aan leeuwendansen gewijd werd. 'Dancing lion' klinkt dus
ook voor de liefhebbers van deze traditie als een droom die
werkelijkheid wordt. Bij nadere inspectie blijkt alleen dat het om een
komedie gaat. Toch zal dit de nieuwsgierigheid waarschijnlijk niet
wegnemen. Want de cast klinkt best veelbelovend en de trailer ziet er
uitnodigend uit.
Het verhaal van de film stelt niet zo
heel erg veel voor. Het draait eerder om de grappen die vooral veel
kritiek op de hedendaagse maatschappij hebben. Zaken als het verdwijnen
van China's culturele erfgoed en de opkomst van moderne trends worden
uitgebreid belicht. Ogenschijnlijk wordt dit allemaal vrij luchtig
behandeld maar er is een nogal zwaarwegende ondertoon. Waarom reageren
mensen zo heel erg op trends en waarom lijkt de jongere generatie steeds
luier te worden. Dit zijn vragen die de regisseur Francis Ng keihard op
de hak neemt. Helaas is dit niet altijd even boeiend en valt hij
meerdere malen in herhaling. Er wordt heel overdreven gedaan en echt
medeleven met de acteurs is er niet te krijgen. Voor mensen die veel
kennis hebben van wat er speelt in hedendaags Hongkong zal de film
waarschijnlijk beter vallen. Kennis van de Chinese taal is ook een
handige bijkomstigheid want intonatie kan een opmerking maken of breken.
Veel grappen verdwijnen dus ook in de Engelse ondertiteling. Al met al
is het verhaal dus niet superboeiend te noemen. Er zijn zelfs stukken
die tegen het saaie en trage aanhangen. Hier is ook niet echt een
duidelijke sfeer aanwezig die de kijker aan kan spreken.
Een film die als titel 'Dancing lion'
heeft roept het gevoel op dat er flink wat dansende leeuwen in zullen
zitten. En inderdaad, ze zijn nadrukkelijk aanwezig. Maar echt
bevredigend zijn de actiescènes niet te noemen. Het echte spektakel
ontbreekt en een scène als er bijvoorbeeld in Jackie Chan's 'Young
master' zit is verre van superieur. Voor geïnteresseerde in leeuwendans
is het dus ook aan te raden om deze aan te schaffen of de dvd van het
laatste Aziatische kampioenschappen. Hierop worden tenminste echt
vaardigheden getoond en geen over de top en quasi spannende acties.
Sommige stukken zijn best leuk bedacht maar het echte spektakel
ontbreekt. Het was duidelijk ook niet de bedoeling om een echte actie
film te maken. Het komische en het maatschappij kritische heeft
duidelijk de boventoon.
De film is heel duidelijk het kindje
van Francis Ng. Hij regisseert (samen met Marco Mak) hem namelijk en
speelt ook nog eens de hoofdrol. De rol die hij neerzet gaat zwaar over
de top en de term overacting is hier een understatement. Hij speelt een
veertigjarige man die ergens in zijn pubertijd is blijven hangen. Dit
wordt weergegeven door kinderachtig gedrag en oversized hiphop kleding.
In het begin is het allemaal wel grappig maar na verloop van tijd wordt
het irritant. Anthony Wong laat ook een flink staaltje overdreven
acteerwerk zien. Wat hij neerzet is een man van drieënzeventig. Continue
verdraait hij zijn stem en laat hij ellenlange filosofische dialogen
horen. Eigenlijk zijn het meer monologen want niermand luistert echt
naar hem. Dit is totaal geen serieuze rol voor hem. Het gevoel wat hij
normaal met zijn acteerwerk bij de kijker weet op te wekken blijft dus
ook uit. Eigenlijk geldt dit voor alle acteurs die meewerkten. De rol
van Teresa Mo is ook super flauw en geen moment serieus te nemen.
'Dancing lion' is helaas niet
waar de meeste mensen op zullen hopen. Geen spectaculaire film over
leeuwendansen maar een extreem flauwe maar maatschappij kritische
komedie. Na ongeveer een uur is de lol er wel af. Er gebeurt daarna ook
niet echt veel meer. Er is niets gaande wat de kijker dan nog kan boeien
en het leeuwendans gevecht aan het einde kan hier niets aan veranderen.
'Dancing lion' is alleen geschikt voor mensen die bekend zijn met de
Chinese taal. Bij hen zullen alle grappen prima aankomen en zal de film
waarschijnlijk langer boeiend blijven. Copyright
kungfufilms.nl (2007) |