Via de haven van Hongkong komt er
regelmatig allerlei gespuis de stad in. De controle is hier slecht en zo
weet ook Pang (Edison Chen) binnen te komen. Hij is als wees opgegroeid
in Cambodja en is nu hier om een opdracht uit te voeren. Op het eerste
gezicht lijkt Pang een hele naïeve plattelands jongen. Zonder ook maar
een woord te zeggen stapt hij zoals afgesproken in de taxi die al klaar
staat. De chauffeur geeft hem een briefje en wat geld en rijdt hem
daarna naar de plaats van bestemming. Hier stapt Pang uit en loopt
rustig het restaurant binnen. Ongemakkelijk omdat hij de taal en de
gewoontes niet beheerst besteld hij een maaltijd. De tijd om te eten
heeft hij niet. Niet veel later komt zijn doelwit binnen. Toch eet
hij alles op wat er op tafel gezet is. Met zijn mond nog vol staat hij op. In koele bloede pakt hij zijn pistool en schiet een groot aantal
kogels in de vrouw die de gekregen foto als zijn doelwit aanwijst. Daarna loopt hij rustig het restaurant uit en
verdwijnt in de nacht. Niet veel later is het politie team ter plaatse.
Onder leiding van Sum (Cheung Siu-Fai) beginnen ze aan hun onderzoek.
Zoals altijd is Ti Wai (Sam Lee) wat later. Ongeïnteresseerd loopt hij het
restaurant binnen om vervolgens op zijn donder van Sum te krijgen. Het
lijkt hem echter maar weinig te deren. Na een tweede woordenwisseling
brengt zijn partner hem naar buiten. Hier weet hij door een beetje
mazzel Pang op het spoor te komen en hem zelfs te arresteren. Alleen de
prijs die ze hier voor moeten betalen is nogal hoog. Ti Wai zijn partner
vind hierbij namelijk de dood. Dit maakt de hele situatie behoorlijk
persoonlijk voor Ti Wai. En als Pang nog geen tien minuten later ook nog
eens weet te ontsnappen heeft hij maar een doel. Deze moordenaar moet
koste wat kost gestopt worden. Met
als uitgangspunt dat ieder wezen overleeft ten koste van andere wezens
maakte regisseur Soi Cheang deze bijzonder duistere thriller. Er wordt een
kant getoond van Hongkong films die in geen jaren meer te zien was. Rauw, gewelddadig, keihard en vol van haat en wraak. Maar 'Dog bite dog' biedt ook nog
eens een bijzonder visuele stijl en laat zien dat de babyface/pop
acteur, Edison Chen tot veel meer in staat is.
Door de manier waarop het verhaal opbouwt wordt je
volkomen op het verkeerde been gezet. Personage die glashelder lijken,
blijken toch heel anders in elkaar te zitten. Stukje bij beetje worden
er lagen verwijderd. Hierdoor groeit de film steeds meer en bied het
telkens een andere invalshoek. Er wordt dus ook van alles bij het simpele boef-en-politie verhaal gehaald. Er wordt terug gegrepen in het
verleden om het verhaal te versterken. En stukje bij beetje krijgt het
geheel meer diepgang. Ook is er een deel romantiek
door het verhaal gemengd. Normaal gesproken zou dit niet echt passen in
een film als deze. Maar de manier waarop het gebracht wordt veroorzaakt
geen problemen. Het gaat om een soort onhandige kalverliefde die uit
nood geboren word. Twee verloren zielen die in elkaar een uitweg zien.
Het bijzondere van het geheel is dat er niet echt te bepalen is voor wie je sympathie
moet hebben. De mensen waar het om gaat hebben stuk voor stuk hun
reden om te zijn wat ze zijn. Maar een ding is overduidelijk. Iedereen
die zo een bak ellende over zich heel krijgt veranderd in een beest. En
dat is waar 'Dog bite dog' uiteindelijk naar toe gaat. Het gaat om twee
dolle honden die achter elkaar aan zitten tot het bittere einde. De weg
hiernaartoe is voortreffelijk. Maar het
moeilijkste blijft natuurlijk om een film die zo geweldig opbouwt een
goed einde te geven. Helaas lukt dit niet helemaal. Het gekozen slot gaat
misschien net even iets te ver. De boodschap die het meebrengt is
duidelijk en passend maar bevreemt nogal. Hierdoor blijft de
kijker met een nogal dubbel gevoel zitten.
De verrassing is de beste aanval is een
van de motto's van de film.
Hiermee weet de film dus ook enorm te shockeren. Keer op keer krijg je
het idee van: 'He, deed hij dat nu echt'. Dit zit hem vooral in het
emotieloos moorden van Pang. Het respect voor
levende wezens is bij hem dus ook ver te zoeken. Voor Ti Wai is dit precies anders om. Hij
probeert juist grip op het leven te krijgen. Maar op de een of andere
manier wil dit maar niet lukken. Deze twee personages worden lijnrecht op elkaar gezet. Het
resultaat hiervan is een keiharde brok actie. Patstellingen met een
gruwelijke afloop of vuist gevechten die onmenselijk lijken. De
technieken die hierbij gebruikt worden om spanning op te bouwen doen een beetje
denken aan een horror film. Mysterie en verrassing is hierbij de grote
kracht bron. Muziek speelt ook een belangrijke rol. Het is een vreemde
combinatie van koor muziek en bijgeluiden. Geluiden die je eigenlijk
alleen hoort op momenten van stress. Wanneer je zintuigen enorm vertrekt
worden door adrenaline. Dit gaat van bonken tot kraken naar scheurend
metaal. Deze manier om spanning op te bouwen is nieuw voor een actie
film en het werkt goed. Natuurlijk helpen de duistere beelden
en sfeer ook een handje. Op
gezellige plekken wordt er niet gefilmd. Het meest opvallend is de grote
vuilnisbelt. Maar een ziekenhuis of de woning van een drugsverslaafde
levert ook geen vrolijke achtergrond. Natuurlijk werd er ook veel in
de straten van Hongkong gefilmd. Hiervoor zijn de meest grauwe en
kleurloze plekken uitgekozen. Veel beton, nauwe straatjes en zelfs een
half gesloopt gebouw. Maar als alle donkere plekken van Hongkong
gebruikt zijn wordt er overgegaan naar Cambodja. Althans volgens de film
dan. In werkelijkheid werd dit alles gefilmd in Thailand. Deels doet dit
allemaal wat vrolijker aan. Maar ook hier blijft de duisternis
overheersen. Als er een ding een
groot compliment verdient in deze film dan zijn het de acteurs wel. Sam
Lee behoort tot een van de beste acteurs van Hongkong. En ook hier
levert hij voortreffelijk werk. Zijn personage komt enorm geloofwaardig
over. Maar de grote verrassing van de film is Edison Chen. Normaal
gesproken zien we hem in lichte en vrolijke rollen. De makers namen dus ook een enorm risico door hem in deze duisternis te
betrekken. Zonder afbraak te doen aan zichzelf brengt hij dit personage
tot leven. Hij behoudt die zachte uitstraling en weet toch meedogenloos en
beangstigend over te komen. Voor Pei Pei Wei-Ying was dit haar eerste
film rol. Erg veel tekst heeft ze niet. Maar de manier waarop ze deze
non-verbale rol neer zet is erg bijzonder. Haar personage is
namelijk nogal gecompliceerd. Een meisje wat in haar jeugd behoorlijk
beschadigd en misbruikt is. Het enige wat ze nu zoekt is liefde. De rest
van de acteurs doen absoluut niet onder bij deze drie. Alleen hun rollen
zijn minder groot. Dit neemt niet weg dat ze essentieel zijn voor het verhaal.
Als we het over de verrassing van 2006 hebben dan is 'Dog bite dog'
absoluut de film die als eerste genoemd moet worden. Dit is een Hongkong
film zoals het hoort. Over de top, brutaal en keihard. Het schetst
een duister verhaal over hoever een mens zal gaan als je hem maar genoeg
pusht. Regisseur Soi Cheang Pou-Soi weet dit allemaal schitterend in
beeld te brengen. Het enige wat hem niet lukt is het allemaal op
passende wijze tot een eind te brengen. Alleen dit is vrij makkelijk te
vergeven gezien het hoge niveau van de rest van de film. We kunnen dus
ook zonder enige moeite stellen dat iedere Hongkong film liefhebber deze
film gezien moet hebben. Copyright
kungfufilms.nl (2006) |