|
Eens per jaar kiest de leider van de
bijna duivels Lousha bende een traide uit waar hij direct mee
samenwerkt. Dit jaar is het wederom de groep die onder leiding staat van
Ma Kun (Chen Kuan Tai). Dit zet natuurlijk veel kwaad bloed bij de
andere triades van de stad. Het duurt dus ook niet lang totdat er een
strijd ontstaat over het dode-plakkaat waar de samenwerking mee bezegeld
wordt. Alleen tot een echt gevecht komt het niet. Zonder het te weten
verstoord Tiger Wong (Nicholas Tse) deze bijeenkomst. De dode-plakkaat
wordt door een van zijn vrienden gevonden en in zijn zak gestoken.
Hiermee halen ze een compleet leger van maffia vechters op hun hals.
Maar een probleem is dit niet voor Tiger Wong. Zonder moeite mept en
schopt hij zich een weg door de mensen massa heen. Hij is immers een van
de oudste leerling van de Dragon Tiger Gate, een kung fu school met het
goede hoog in het vaandel. Alleen de situatie verandert opeens drastisch
als Dragon Wong (Donnie Yen), de bodyguard van Ma Kun opeens ten tonele
verschijnt. Tiger heeft een behoorlijk zware dobber aan hem. Sterker nog
als Dragon Wong zich niet in had gehouden had hij verloren. Hierdoor
wordt hij aan het denken gezet. De conclusie die hij hier uit haalt is
dat Dragon Wong zijn broer is die jaren geleden vertrok. Het tweetal zou
zich graag herenigen. Alleen de twee verschillende werelden waar ze zich
in bevinden zijn een enorme belemmering. Het moet dus ook zo ver komen
dat de leider van de Lousha bende hun beide werelden compleet overhoop
moet trekken voordat ze gaan samenwerken. Een vriend genaamd Turbo Shek
(Shawn Yue) sluit zich ook bij hun aan. Alleen of dit nog op tijd is
blijft een beetje de vraag. Voor
vele in Hongkong is de strip 'Mega Dragon and Tiger' een algemeen
begrip. De populariteit is vergelijkbaar met wat 'Batman' en 'Spiderman'
voor Amerika is. Het kon dus ook niet uitblijven dat ook deze strip
verfilmd werd. Voor de fans in Hongkong een droom die werkelijkheid werd
en voor het westerse publiek een eerste kennismaking. Maar de grote
vraag is maakt deze legende zich ook waar als film.
Het antwoord hierop ligt eigenlijk net iets over de
middenlijn. De actie knalt namelijk enorm maar wat er als verhaal omheen
zit is cliché en kinderlijk romantisch. De eerste twintig minuten kom
je ogen te kort vanwege het visuele geweld wat er op je afkomt. Alleen
daarna belanden we in een soort dip. Langzaam maar zeker krijgen we een
beetje informatie over de geschiedenis van de hoofdrolspelers. Alleen
echt toereikend is dit niet te noemen. Alleen de basis elementen worden
behandeld. Maar dieper wordt er niet op de onderwerpen in te gaan. Een
mooie voorbeeld is het feit dat het personage van Donnie Yen de Dragon
Tiger Gate op zeer jonge leeftijd achter zich liet. Waarom wordt totaal
niet duidelijk. Ook verteld het verhaal niet waar hij dan wel zijn kung
fu geleerd heeft. Hier mogen we dus gewoon naar raden. Verder doen er
zich nog een aantal van dit soort vergelijkbare zaken voor. In plaats
van in te gaan op de onderwerpen die boeien krijgen we de bekende
kalverliefde die momenteel wel vaker in een Hongkong film zit. Erg
jammer allemaal maar gelukkig zijn er punten die je dat allemaal weer
doet vergeten. De visuele stijl van
de film is erg aangrijpend. Bijna alles wat we te zien krijgen is
fotomateriaal. Er wordt op bijzondere wijze met kleuren gespeeld. Op deze
manier belanden we in een andere wereld dan we gewend zijn. Dit wekt
zeker het gevoel dat we hier met de verfilming van een strip te maken
hebben. Veel neon wordt gecombineerd met grauwe tinten en zo ontstaat er
een dromerige sfeer. Het enige is wel dat het wereldje wat klein
gehouden wordt. We springen continue van de ene plek naar de andere.
Reizen te voet, per auto of openbaarvervoer is er vreemd genoeg niet
bij. Hierdoor verdwijnt het gevoel van afstand en ruimte. Hier tegenover
staat wel dat er op andere punten op heel bijzondere wijze met ruimte
omgegaan wordt. Dit klinkt natuurlijk als een contradictie. Maar de wijze
waarop de sets zijn gemaakt is erg ruim en groots. Opvallend genoeg
krijgen ze het toch nog voor elkaar om alles te slopen tijdens de
gevechten. Voor de actiescènes zijn
er drie plaatsen die erg belangrijk zijn. Twee aan het begin en één aan
het einde. Twee werden er speciaal gemaakt voor de film. Het Japanse
restaurant is hier een mooi voorbeeld van. Hier is ook op erg inventieve
wijze met de ruimte omgegaan. Deze plek heeft geen dak en zo kan er dus
ook makkelijk van boven af gefilmd worden. En dit is ook wel nodig ook
want de hoeveelheid mensen het er hier opnemen tegen drie man is
ongekend. Bruce Lee zou jaloers zijn op de grote hoeveelheid
tegenstanders. Donnie Yen, Nicholas Tse en Shawn Yue meppen, trappen en
gooien zich hier zonder moeite door heen. Tussen al dit geweld door
nemen ze de ene na de andere coole pose aan. Een waar visueel spektakel.
Dit overtreft het gevecht wat er eerder in de film zit op mooie wijze.
Daarna wordt het enigszins wat stil op het gebied van de actie. We
krijgen wat kleine sparpartijtjes te zien en wat trainingen. Ook mag Chen Kuan Tai een kleine duit in het zakje doen. Verwacht hier alleen
maar niet te veel van. Maar de klapper zit natuurlijk aan het einde. Dit
is de grootste set en het motto is alles moet stuk. Met de typische
stijl die Donnie Yen zich in de loop der jaren eigen maakte gaat het
drietal hun tegenstander te lijf. Donnie Yen zijn choreografie benut de
goede punten van Nicholas Tse en Shawn Yue erg goed. Hij laat ze dus ook
geen dingen doen die ze eigenlijk niet kunnen. Het idee dat er af en toe
gebruik gemaakt is van een stuntman is alleen niet uit te vlakken.
Alleen echt sluitende bewijzen hiervoor zijn er niet te vinden.
Natuurlijk wordt er het een en ander ondersteund door touwtjes. Maar het
is en blijft natuurlijk een stripverfilming en dat mag dus ook best. De
manier waarop het trouwens gebruikt is, mag erg netjes genoemd worden.
De snelheid en afstanden zijn precies goed. Het zelfde geldt ook voor de
hoeveelheid waarin het toegepast wordt.
Als er een ding erg opvalt aan de stijl
van de film dan is het wel de haardracht en de kleding van de
hoofdrolspelers. Lokken waar Reinout Oerlemans in zijn 'Goeden tijden'
periode, jaloers op geweest zou zijn. Het gezicht van zowel Donnie Yen
als Shawn Yue is dus ook bijna de gehele film verstopt achter haar. Het
zou dus ook zo door kunnen als een shampooreclame. De kleding die ze
dragen is eigenlijk de gehele film hetzelfde. Zelfs in hun kindertijd
droegen ze het al, alleen dan kleiner natuurlijk. Vreemd genoeg is er
geen acteur aan te wijzen die de slechterik speelt. De gehele film zit
hij verstopt achter een masker. Het enige wat we er over kunnen zeggen
is dat hij in een gevecht zeker zijn mannetje staat en dat echt iets aan
zijn haar moet doen. Het mag
duidelijk zijn dat de extreemheid van 'Dragon tiger gate' een beetje op
de lachspieren werkt. Dit neemt alleen niet weg dat de film vol zit met
geweldige actie scènes. Hierdoor vergeet je het matige verhaal en de
mislukte romantiek. Sterker nog je gaat de bizarre haardracht en
overdreven poses gewoon cool vinden. Visueel is alles totaal
overdonderend en zuigt het je compleet hun wereld binnen. 'Dragon tiger
gate' is dus ook een absolute garantie voor een goede avond film kijken.
Je kan er namelijk alle kanten mee op. Copyright
kungfufilms.nl (2006) |
