|
Een beroemd transportbeveiligingsbedrijf in de jaren
dertig van deze eeuw gerund door Man Bil (Liu Chia Liang), een meester
in Monkey boxing. Als hij er op een dag achter komt dat zijn jongere
broer Man Pao regelmatig opium smokkelt en rookt confronteert hij hem
met zijn fouten. Man Bill eist dat hij zich aan geeft maar schenkt hem
vergiffenis als hij zich realiseert dat het gezin van zijn broer dan
zonder vader zit. Een foute beslissing want niet veel later wordt Man
Bil in een valstrik gelokt en moet het opnemen tegen zijn eigen
personeel die hem, na een lange strijd, voor dood achter laat. Zijn
bedrijf wordt overgenomen door Man Pao. Om de opium smokkel te
vergemakkelijken veranderen ze van transportbeveiligingsbedrijf naar
exportbedrijf. In een andere stad wonen Tak (Wu Jing) en Ka Yip (Lau
Wing Kin) die samen werken aan een boek over Monkey boxing. Zodra de
beide heren de kans krijgen vertrekken ze naar Kanton om Man Bil te
zoeken en hun boek af te maken. Na enig speurwerk weten ze hem te vinden,
maar Man Bil die een terug getrokken leven lijdt samen met Mandy (Shannon
Yao), de vrouw die zijn leven redden maar wil hier niks van weten. Zodra
de broer van Man Bil ontdekt dat hij nog leeft zoekt hij hem opnieuw op
om de klus die hij jaren geleden begon eens en voor altijd af te maken.
Het is al weer een aantal jaren
geleden dat Liu Chia Liang een film maakte. Zijn stijl zowel voor, als
achter de camera won hem al ontelbare fans over de hele wereld. Meestal
mengde Liu Chia Liang eeuwen oude Chinese tradities, prachtige kung fu
en melige humor met elkaar. Zijn films zijn bijna promotiefilms voor de
Chinese cultuur te noemen. Ook in ‘Drunken monkey’ is deze stijl
goed terug te vinden. Er is gekozen voor een iets wat afwijkende stijl
van kleding die niet altijd even goed werkt. Het personeel van het
transportbeveiligingsbedrijf gaat gekleed in een lange leren jas
afgemaakt met cowboyhoed. Dit geeft een aparte maar stoere uitstraling
aan de film. De film speelt zich af in de jaren dertig en de westerse
pakken en overhemden zijn van deze tijd. Jammer maar niet zo
overheersend dat het de film verpest. De eerste twintig minuten zijn
gevuld met sfeervolle beelden en geweldige gevechten. Liu Chia Liang
laat zien dat hij ondanks zijn leeftijd geweldig kan vechten, maar maakt
wel af en toe gebruik van een stand in. Hij geeft een net iets andere
draai aan zijn stijl en gaat verder
waar ‘Mad monkey kung fu’ ophoudt. Mooie kloppende gevechten
die zonder trucjes in beeld gebracht worden. Jammer genoeg geldt dit
alleen voor Liu Chia Liang, Lui Chia Hui en Chi Kuan Chun. Wederom wordt
er bewezen dat de jongere generatie acteurs het nog altijd van de
montage en de cameravoering moeten hebben. Na deze twintig minuten
vervallen we in een bijzonder flauwe humor die te veel geënt is op de
Peking opera. Gelukkig is dit na tien minuten bijna geheel verdwenen, om
tegen het einde af en toe nog even de kop op te steken. De film vervolgt
met leuke trainingen en gevechten. En natuurlijk met het monkey boxing,
dat het best tot uitvoering gebracht kan worden als men wijn gedronken
heeft. Meerdere malen heb ik het commentaar gehoord dat de film teleur
zou stellen voor een moderne Shaw brothers film. ‘Drunken monkey’ is
inderdaad ook niet te vergelijken met de klassiekers en probeer dit ook
niet te doen. De gevechten hebben een aparte stijl en zien er goed uit,
wat verhaal betreft is er ook
niet te klagen alleen jammer van de humor, want die kan lichtelijk wat
irritatie op wekken. Gelukkig ben je dat snel vergeten en is het geheel
bijzonder goed geslaagd maar haalt het niet bij de oudere films van Liu
Chia Liang.
Copyright
kungfufilms.nl (2003) |