Als het hoofd van de Shaolin tempel plots komt te overlijiden blijft de rest achter zonder dat er een opvolger aangewezen is. Er wordt besloten dat er door middel van een gevecht beplaald wordt wie de leiding over mag nemen. Het gevecht verloopt niet helemaal eerlijk, maar de goede monnik weet toch te winnen. Kwaad verlaat de verliezer de tempel om zich vervolgens is Japan te vestigen. Hier ontwikkeld hij zijn eigen stijl die later bekend zou worden als Karate. Jaren gaan er voorbij tot er opeens een van zijn leerlingen problemen maakt in China. Si Man Kwan (Phillip Ko) wil namelijk het gezicht verlies van zijn leraar recht zetten en bewijzen dat zijn Karate beter is dan welke kung fu stijl dan ook. Iedereen wordt uitgedaagd en verbazingwekkend genoeg verslaat hij iedereen. Cheung Yan (Pomson Shi) ziet het allemaal gebeuren en besluit de confrontatie uit de weg te gaan. Iedereen is erg teleurgesteld en eigenlijk wel een beetje boos door het laffe gedrag van Cheung Yan. Wanneer hij uitlegt dat hij niet in een keer al zijn kansen wil verspelen wordt er wat mee begrip getoond. Hij sluit zijn school en begint aan een lange reis om een van de beste vechters (Cliff Lok) van China om hulp te vragen. Onderweg komt hij steeds meer goede vechters tegen die zich stuk voor stuk bij hem aansluiten. Maar als ze eenmaal bij Shao Tang aankomen verteld hij dat hij jaren geleden gezworen heeft nooit meer te vechten. Alle moeite lijkt voor niets maar Shao Tang veranderd al snel van gedachte. Gezamenlijk gaat dit sterkte team op pad om een eind te maken aan de terreur van Si Man Kwan.

Een film die gefinancierd werd door de Hongkong kung fu federatie en waar dus ook een aantal echte kung fu meesters aan meewerkte. Een van de meest opvallende is Chan Sau Chung doordat hij zo kort van lengte is. Zijn stijl is echter superstrak en beheerst. Dit is prachtig te zien in het eerste gevecht van de film. Dit gevecht vindt plaats na de bekende kung fu film introductie tegen een rood scherm. Stuk voor stuk laten alle acteurs hun kunnen zien en is er te lezen welke stijl ze beoefenen. Ook wordt er iets gemeld over hun wedstrijd verleden en wat ze doen als ze geen films maken. Een leuke toevoeging maar voor de getoonde kung fu is erg goed. Deels is ‘Duel of the seven tigers’ een reis verslag. Dit beslaat de helft van de film en in dit deel worden stuk voor stuk de helden geïntroduceerd. Iedereen heeft echt zijn eigen stukje waarin hij mag laten zien wat hij kan. In het geval van Yeung Pan Pan en Han Ying Chieh gaat het hier om een prachtige kung fu demonstratie. Zowel ongewapend als ongewapend laten ze mooie dingen zien om vervolgens het publiek uit te dagen om twee borden van Yeun Pan Pan af te pakken. Chiu Chi Ling speelt een dronkelap die zich meestal in de haven ophoudt. Hij verdiend zijn geld door met gemak zware zakken te verplaatsen. Dit kan hij door waanzinnige kracht die hij door Hung Gar opbouwde. Om iedereen stuk voor stuk te omschrijven zou wat veel zijn, maar deze introducties zijn wat mij betreft het leukste deel van de film. Het draait hier niet zo zeer om kung fu, maar meer om wat je er in het dagelijks leven aan hebt. Van een kung fu komedie is niet echt te spreken, maar alles heeft wel een kleine knip oog en er valt zeker wel wat te lachen. Het verhaal is natuurlijk vrij simpel, maar de manier waarop alles weergegeven wordt is dik in orde. De gecreëerde situaties zijn leuk en erg goed op gezet. Hierdoor worden de meeste karakters erg boeiend. Het houdt namelijk ook niet op bij de voorgrond. Op de achtergrond gebeuren namelijk ook nog wel eens leuke dingen. Als je de film in drie delen zou verdelen zijn de eerste twee delen het beste en het meest boeiend. Dit geldt eigenlijk voor zowel de kung fu, als wat er verteld wordt. Het laatste half uur bestaat eigenlijk uit alleen maar gevechten en trainingen. Cliff Lok is hierin het middelpunt en ondanks dat hij een erg charismatische uitstraling heeft mist hij wat als het op kung fu aankomt. Het gaat hier hoofdzakelijk om zijn flexibiliteit want als het om echt knokken gaat staat hij zeker wel zijn mannetje. Je wordt namelijk niet zomaar drie maal kampioen. Het gevecht wat hij heeft tegen Phillip Ko is zeker van hoog niveau, maar toch weet het niet super te boeien, het blijft allemaal vrij vlak. Dit komt waarschijnlijk door het hoge niveau van de rest van de film iets wat aan het einde dus een beetje afslapt. Jammer, maar toch blijft de film er eentje die je gezien moet hebben. Al is het alleen maar voor de aanwezigheid van Yeung Pan Pan, het geweldige eerste gevecht en de leuke introducties van de helden.

Copyright kungfufilms.nl (2004)