Tang Ren Jie (Ti Lung) is een jonge maar veel
belovende vechter. Alles gaat hem voor de wind en hierdoor is hij
redelijk arrogant. Gelukkig zit zijn hart wel op de juiste plek en is
hij erg trouw aan zijn ouderen. Zijn broer introduceerde hem een tijd
geleden bij de bende van Shen Tian Hung (Yuen Chi Hing). Hier werd hij al snel
opgemerkt door de grote baas zelf. Deze was zo weg van hem dat hij hem als een
pleegzoon onder zijn hoede nam. Maar voor Shen
Tian Hung beginnen de jaren te
tellen en wordt het tijd om zich in alle rust terug te trekken. Momenteel
is het daar alleen nog niet de tijd voor. Er broeit van alles
tussen hun en een rivaliserende bende en dit moet eerst opgelost worden.
De andere bende heeft net hun leider verloren. Dit zaakje lijkt niet
helemaal te kloppen en het zou zelf een klus van binnen uit kunnen zijn.
Maar omdat ze nu verzwakt zijn besluit Shen Tian
Hung het ijzer te smeden als het
heet is. Versterkt door een beroemde jonge vechter genaamd 'the rambler'
(David Chiang) maken ze zich klaar voor de strijd. Met verborgen wapens
trekt de gehele club naar het gebouw van de andere bende. Hier barst het
geweld gruwelijk los. Zowel Tang Ren Jie als 'the rambler' staan aardig hun
mannetje. Maar ondanks dat ze hier voor het zelfde doel vechten kost het
van beide nogal moeite om elkaar te vertrouwen. Het gevecht wordt
gewonnen en dit moet natuurlijk gevierd worden. Tijdens dit feest trekt
Tang Ren Jie zich terug bij de dochter van de restaurant eigenaar. Al tijden is
dit zijn vriendinnetje en hij houdt oprecht van haar. Haar naam is
butterfly (Wong Ping). Om zijn liefde te bewijzen heeft Tang Ren Jie eerder die
dag een heuse vlinder op zijn borst laten tatoeëren. Hier door is
Butterfly natuurlijk uitermate gecharmeerd. Helaas voor haar duurt de
roes niet erg lang. Tang Ren Jie wordt naar binnen geroepen. Als hij nog maar net
binnen is volgt er een verrassingsaanval. Dit maal weten ze maar net te
winnen. Als ze hun doden beginnen te tellen merken ze dat Shen Tian Hung
nergens te vinden is. Onder een aantal lijken vinden ze hem uiteindelijk. Hij is
dood en dit brengt bij iedereen een enorme schok teweeg. Vooral Tang
Ren Jie is
compleet ontdaan. Maar tijd om te rouwen is er nu even niet. De situatie
moet opgelost worden. Er moet besloten worden wie hiervoor de schuld op
zich zal nemen. De beslissing valt nogal zwaar en dan biedt Tang Ren Jie zich aan
als zondebok. Dit lijkt een goed idee en er wordt besloten dat hij maar
moet vluchten tot alles overgewaaid is. Eenzaam en alleen vertrekt hij
naar het zuiden. Het gaat hem redelijk goed af. Tot er na ongeveer een jaar geen geld meer toegezonden wordt Als hij dan ook nog
aangevallen wordt door vijf mannen besluit hij maar eens polshoogte te
gaan nemen. De ontdekking die hij doet is vreselijk. Er is van alles
gebeurd in zijn afwezigheid en niemand lijkt nog te vertrouwen.
'The duel' werd gemaakt in het zelfde jaar als de
klassieker 'New one armed swordsman'. Tevens is het praktische
dezelfde combinatie van acteurs en regisseur die deze film maakte. Maar
een vergelijking met de eerder gemaakte film 'Vengeance' zou beter op
zijn plaats zijn. De stijl en sfeer van deze twee films zijn namelijk
bijna hetzelfde. Ook hier was het dezelfde combinatie van mensen die
voor een heuse klassieker zorgde. Ondertussen was het bewijs geleverd
dat Ti Lung en David Chiang een heus sterren duo genoemd mocht worden.
Alles wat ze samen maakte stond garant voor succes. En 'The duel' is ook
absoluut geen uitzondering. Ti Lung speelt hier de belangrijkste rol.
Opvallend is dat hij hier nog uitermate gespierd is. Dit samen met zijn
babyface is maar een vreemde combinatie. Naarmate de jaren vorderde
verdwenen gelukkig zijn kinderlijke trekjes. Helaas ging dit wel ten
koste van zijn spieren. Toch mag het gezegd worden dat steeds beter
ging spelen naarmate hij ouder werd. Het één moest plaats maken voor het
andere en op zich is dit een mooie ruil. Niet echt top acteerwerk van Ti Lung dus in deze film. Maar gelukkig zijn het gevestigde namen als Ku
Feng, Yueng Chi Hing en David Chiang die de boel goed overeind houden.
Het verhaal gaat dus ook net een stapje verder dan de normale wraak
film. Er zijn wat extra lagen toegevoegd. Zo wordt er meer drama en
romantiek getoond en zijn er wat mysteries verstopt. Zoals je mag
verwachten van Chang Cheh zijn de drama scènes erg pakkend. De emoties
spatten van het scherm af. Er mag alleen weg gezegd worden dat de
vordering van het geheel wat aan de trage kant is. Dit komt
hoofdzakelijk door de enorme hoeveelheid vechtscènes die de film rijk
is. Zodra er zich ook maar de mogelijkheid voordoet word er gevochten.
In het begin van de film zijn dit grote groepen tegen elkaar. Later
veranderd dit in één tegen een overmacht. Het meeste word er gevochten
met messen. In het begin neemt het personage van Ti Lung, tijdens een
groot gevecht even heel rustig de tijd om iets uit te leggen. Hij richt
zich tot een onervaren mede bendelid om te vertellen dat deze beter niet
in de buik kan steken. De nek of keel is veel verstandiger. Dit maakt de
overlevingskans van het slachtoffer een stuk kleiner. En hierdoor win je
dus ook veel sneller. Dit maakt de film extreem bloederig. De een na de
ander valt rood van het bekende Shaw Brothers bloed op de grond. En
tijdens de rake klappen kan het bloed ook nog eens op heel aparte
manier rond kan spuiten. De choreografie is van het bekende hak en beuk
werk wat hoort bij die tijd. Er is maar weinig acrobatiek te zien en
alles is dus ook recht voor zijn raap. Tegen het einde maken de messen
even plaats voor dikke bamboe stokken. Dit is een heerlijke afwisseling
voor de iets monotone mesgevechten. Maar het is de heldhaftigheid die de film
zo aantrekkelijk maakt. Tevens is er een bepaalde spanning tussen David
Chiang en Ti Lung. Dit komt pas aan het einde tot uitbarsting.
En dit is ook de reden waarom de film de naam 'The duel'
draagt. De sets zijn wat aan de klinische kant. Natuurlijk typerend voor
een Shaw brothers film uit die tijd. Er is zelfs de moeite genomen om
een heel stuk spoorrails aan te leggen in de studio. Maar het is vooral
de enorme regenbui aan het einde die het geheel afmaakt. Aan de andere
kant wordt er natuurlijk ook gebruik gemaakt van beelden buiten de
studio's. Zo verplaatsen we ons even per trein en bewandelen we de
straten van het buiten-complex. Deze zijn alleen met gemak op een hand
te tellen. 'The Duel' doet precies wat je mag verwachten van een Chang
Cheh film uit 1971. Het is dus ook een klassieker die absoluut gezien
mag worden. Neem alleen wel ruim de tijd want het is best een lange zit. Copyright
kungfufilms.nl (2005) |