 |
Twee jongens stelen een boek van hun oom met daarin
een geheime Mantis stijl omschreven. Zodra dit nieuws uitlekt zijn er
diverse mensen die het op de jongens gemunt hebben om het boek in
handen te krijgen. Al snel worden ze gevonden door een slechte kung fu
meester, die een van de jongens dood en de andere zwaar gewond met het
boek laat ontsnappen. Ten einde raad vlucht deze naar een dokter /
apotheek waar hij zijn wonden wil laten verzorgen. De dokter is net even
op reis, maar zijn zoon Cha Yi (Mark Long) verzorgt hem. Als hij zich wat
beter voelt gaat de jongen verder maar laat voor de veiligheid het boek
achter bij Cha Yi. Aangezien de zoon altijd al kung fu wilde leren is hij
blij verrast met dit boek en begint meteen aan zijn training. Maar de
zoektocht van de slechte kung fu meester gaat door en Cha
Yi heeft geen
idee wat hij zich allemaal op de hals gehaald heeft.
Een film met van begin tot het einde non-stop kung fu.
Trainingen worden afgewisseld met gevechten en anders om. Hier worden, natuurlijk, de nodige dialogen vermengd om het verhaal
duidelijk te maken. Helaas stelt het verhaal niet zoveel voor, maar wie
let daarop. De gevechten zien er goed uit en gaan op een lekker tempo
door. Jammer genoeg zit er weinig acrobatiek in het begin van de film,
pas in het eindgevecht zitten een aantal flips en salto’s. Iets wat ik
bijzonder eigenaardig vind, want zowel Mark Long, als de ander
hoofdrolspelers hebben allemaal een Peking opera achtergrond en zouden
dus met gemak voor de nodig acrobatiek moeten kunnen zorgen. De mantis
stijl in de film is niet te vergelijken met wat de meeste van ons kennen
uit het moderne wushu. Er zijn wel wat bewegingen uit terug te halen,
maar ziet er niet uit als wat de meeste van ons zullen verwachten. De
acteur die de rol van de oude mantis meester op zich neemt wordt geïntroduceerd
als ‘real life kung fu master’. Ik zelf ben niet bekend met deze man
en kan verder ook niet echt iets over hem terug vinden. Ik heb dus ook geen
idee of hij in meer films gespeeld heeft. Vol verbazing heb ik naar de
grijze pruik van deze man zitten kijken en bij nadere inspectie heb ik
besloten dat het gewoon zijn echte haar is, een bijzonder extreem
kapsel. Natuurlijk heeft alles een komische tintje en haalt de hoofdrolspeler diverse streken uit. Dit alles zit niet storend door de film
verweven en heeft nergens echt de overhand.
‘Dynamite trio’ is een bijzonder vermakelijke film, maar komt
net niet in aanmerking voor de titel klassieker. Hiervoor is de film net
iets te vlak, weinig variatie in omgeving en het verhaal wordt heel
traag vertelt. Wat ik ook bijzonder vreemd vond is dat ik in de hele
film geen enkele vrouw gezien heb, iets wat net even voor de nodige
variatie had kunnen zorgen. Zorg dus dat je de film ontspannen kijkt,
geniet van de diverse gevechten, maar verwacht geen topper.
Copyright kungfufilms.nl (2003) |
|
