|
Al jaren is Liu Chin Chun (Chi
Kuan Chun) succesvol politie agent. Hij is krachtig, snel en erg goed in
kung fu. Het is dus ook nog nooit gebeurd dat hij verslagen is in een
gevecht. Tijdens een arrestatie van drie man begint een oude man (Jeng
Kei Ying) zich er opeens mee te bemoeien. Hij vraagt of hij de
criminelen mag straffen maar Liu Chin Chun stemt hier niet mee in. Als
de oude man dan toch blijft aandringen raken de twee in gevecht. Liu
Chin Chun maakt geen schijn van kans en krijgt er vreselijk van langs.
Hij is zo vreselijk onder de indruk van de vaardigheid van deze man dat
hij onmiddellijk zijn leerling wil worden. Hij krijgt alleen geen
antwoord en de oude man verdwijnt zonder enig spoor. Althans dat lijkt
zo want als Liu Chin Chun teleurgesteld weg loopt vind hij een
gebedsbel. Thuis verteld hij tegen zijn vriendin dat hij weg gaat. Wat hem
betreft hoeft ze niet op hem te wachten, want hij kon wel eens heel lang
weg zijn. Koste wat kost wil hij net zo sterk worden als de oude man
die hij ontmoet had. Door middel van de aanwijzing weet hij de oude man
te vinden. Natuurlijk wordt hij niet meteen geaccepteerd als leerling.
Als eerste krijgt hij wel een hele vreemde opdracht maar Liu Chin Chun
voert deze zonder vragen uit. De oude man kan nu niet meer om hem heen
en de lessen beginnen. Echt een makkelijke periode wordt het niet voor
Liu Chin Chun. Zijn nieuwe leraar is keihard en de trainingen loodzwaar.
Met erg veel doorzetting vermogen weet hij zich er door heen te slaan.
Uiteindelijk beheerst hij de ‘Eagles claw’ en weet hij feilloos de
juiste drukpunten van zijn tegenstander te raken. En nu is dus ook de
tijd aangebroken dat de leerling en de meester uit elkaar gaan. Liu Chin
Chun krijgt alleen nog wel een opdracht mee. Hij moet op zoek naar een
man die jaren gelden een boek gestolen heeft. Een boek over het
deblokkeren van zenuw blokkades tijdens een gevecht.
Een bijzonder aangename verrassing in het kung fu komedie genre. ‘Eagle
fist’ is een film waar je eigenlijk nooit wat over hoort en dit is
volkomen onterecht. Chi Kuan Chun speelt de hoofdrol en dit is geen rol
die je van hem zou verwachten. Normaal is hij serieus en niet erg
spraakzaam. Een norse en doordachte man die pas ingrijpt als het echt
nodig is. Hier is dit helemaal anders. Hij is een beetje een
opschepperige tiener die nog een boel moet leren. Natuurlijk heeft hij
een boel talent maar nog niet de kennis en de vaardigheid. Door dit
afwijkend personage alleen al is de film het kijken al meer dan waard.
Maar ‘Eagle fist’ heeft nog veel meer te bieden. In het verhaal is geen
standaard patroon terug te vinden. We beginnen vrijwel meteen met de
trainingscènes en deze zijn erg vermakelijk. Als eerste mag Chi Kuan
Chun kleine vogels vangen in een kamer. Erg diervriendelijk is deze
scène niet aangezien hij naar echte vogeltjes te staat te graaien. Dit
is anno 2005 natuurlijk onacceptabel maar omdat het hier om een film uit
1981 gaat zullen we het maar door de vingers zien. Vervolgens moet hij
leren schrijven met een zware kwast. Aan deze kwast zit via een
ingewikkelde constructie een behoorlijk gewicht vast. Geweldig
natuurlijk om de knijpkracht te trainen. Er volgt ook nog een bijzonder
complex parcour waar flexibiliteit, kracht en balans een belangrijke rol
bij spelen. Om de trainingen af te maken krijgt hij nog les in de ‘Toad’
stijl. Hier komt het kunnen van Jeng Kei Ying opeens om de hoek kijken.
Hij laat prachtige ongewapende en gewapende vorms zien. Om het af te
maken mengt hij hierdoor heen ook nog een de nodige salto’s en flips. Op
het gebied van de gevechten laat de film dus ook niet te wensen over.
Opvallend genoeg is het verhaal ook nog eens bijzonder goed uitgewerkt.
Het ware plot kan ik alleen niet weggeven aangezien dit de gehele film
zou ontkrachten. Het bijzondere is dat het in het begin helemaal nergens
over lijkt te gaan. Aan het einde blijkt pas wat nu de ware bedoeling
van iedereen was en valt alles opzijn plek. Het is niet alleen het
verhaal waar veel aandacht aan besteed is. Een groot deel van de scènes
eindigen op een inventieve manier. Er wordt dus niet het standaard
patroon van een kung fu film gevolgd. De situaties zijn wel
vergelijkbaar maar hebben net dat kleine beetje meer inventiviteit.
Overdreven slapstick humor is iets wat in deze film niet voorkomt. De
grappen zijn een stuk genuanceerder. De locaties waar gefilmd is zijn
wat aan de sombere kant. Geen mooie kleurrijke gebouwen, maar veel beton
en vooral bos. Dit geeft aan dat de film met een erg laag budget gemaakt
is. Hierdoor dwingt het eind resultaat alleen nog maar meer respect af.
Ik wil iedereen ‘Eagle fist’ dus ook aanraden. De film heeft op meerdere
plaatsen wat te bieden en is vermakelijk van begin tot het einde, een
topper van de onderste plank. Copyright
kungfufilms.nl (2005) |