Naast het standaard politiekorps heeft
Hongkong een speciaal surveillance team. Een groep mensen die getraind
is in het onopvallend volgen van verdachten of in de gaten houden van
locaties. Grappend wordt deze afdeling 'Paparazzo' genoemd. Iedereen
heeft zijn eigen codenaam en is zich precies bewust van zijn functie in
het team. Nieuwelingen worden dus ook zorgvuldig geselecteerd. Ho Ka Bo
(Kate Tsui) is dus ook blij verrast als ze na uitgebreide tests
toegelaten wordt tot het team. De eerste opdracht waar ze bij betrokken
raakt lijkt aardig standaard. De groep moet een bende juweel dieven in
de gaten houden en bepalen wat hun volgende doelwit zal zijn. Voor Ho Ka
Bo zijn het lange dagen waarbij ze meer stil zit dan in actie komt. Het
lijkt er dus ook op dat de persoon die ze zoeken maar niet te voorschijn
komt. Maar plots lijkt de situatie te veranderen. Het lijkt er op dat
het doelwit gevonden is. Hij moet nu simpelweg gevolgd worden om de
locatie van de bende te achterhalen. Maar dit vergt zelfs meer tijd dan
verwacht. De juwelen dieven gaan zelf namelijk ook enorm zorgvuldig te
werk. Chang Chong Shan (Tony Leung Ka Fai) gaat namelijk nooit over één
nacht ijs. Ook hij is door de wol geverfd en laat niets aan het toeval
over. Elke stap die hij zet is zorgvuldig gepland en hij heeft dus ook
als snel door wanneer er iets niet in de haak is. Wong Man Chin (Simon
Yam) de teamleider van Ho Ka Bo heeft dit al snel door en gebiedt zijn
team extra voorzichtig te zijn. Er ontstaat een gecompliceerd kat en
muis spel tussen de twee groepen. Iedereen is verdacht en iedereen kan
een dief of agent zijn. Dit levert voor beide partijen een enorme
spanning op die er makkelijk voor kan zorgen dat er fouten gemaakt
worden.
Jaren lang was Yau Nai Hoi één van de
vaste scriptschrijvers van Johnny To. Hij was verantwoordelijk voor het
script van 'The barefoot kid', 'The mission', 'PTU', 'Election' (één en
twee) en nog vele andere geweldige films. In al die jaren heeft hij het
nooit gewaagd om een film te regisseren. Waarschijnlijk heeft hij zitten
wachten op het juiste verhaal om te kunnen laten zien wat hij in huis
heeft. Met 'Eye in the sky' heeft hij deze waarschijnlijk gevonden en is
hij zijn kansen waar gaan nemen.
Vanaf het begin weet 'Eye in the sky'
te boeien. Dit komt vooral doordat er erg gespeeld wordt met de
onwetendheid van de kijker. Er gebeurt van alles maar het is niet meteen
duidelijke wat er belangrijk is. Op deze manier nodigt de film heel erg
uit om bekeken te worden. Er komt bij de kijker een prettige
hersenactiviteit op gang. Niet te gecompliceerd maar makkelijk te
bevatten en toch spannend. Hiervoor verdiend regisseur Yau Nai Hoi dus
ook zeker een compliment. Maar dit is niet het enige sterke punt aan de
film. Ondanks dat het namelijk de zoveelste Hongkong film in het
politie/gangster genre is blijkt er hier toch heel wat andersgaande te
zijn. De benadering is namelijk anders. Het gaat allemaal vloeiender en
realistischer en zonder enige toevoeging van niet relevante zaken. Er
wordt niet overdreven stoer gedaan en de nadruk ligt niet op de actie.
De ontwikkeling van de personages en relatie onderling voert hier
duidelijk de boventoon. Natuurlijk zit er wel wat actie want dit zou
immers vreemd staan als het helemaal ontbrak in een Hongkong film.
Hoofdzakelijk word de adrenaline kick
hier gehaald uit het perfect neerzetten van achtervolgingen. Geen wilde
situaties met auto's, motoren of andere snelle vervoersmiddelen maar
gewoon te voet. Dit is zelfs niet rennend maar gewoon op een wandelend
tempo. Persoonlijk kan ik me best voorstellen dat de meesten denken 'Hoe
kan dat nu boeiend zijn'. Maar geloof me dat het je echt op het puntje
van je stoel houdt. Er wordt hier zo gespeeld met de omgeving, moderne
technologie of gewoon boerenslimheid dat het continue verrassend blijft.
Even wordt er wel overgegaan naar een snelle achtervolging. Dit komt
eigenlijk meer over als iets wat onvermijdelijk was voor het verhaal dan
als wat de regisseur echt wilde. Hier hadden dus ook zeker meer
mogelijkheden in gezeten. Alleen tijd om hier over na te denken krijg je
niet. Het verhaal gaat verder en hier moet je wel de aandacht bij
houden.
Visueel gezien is alles ook prima in
orde. Er wordt rustig de tijd genomen om alles in beeld te brengen en
dit voelt erg prettig aan. Het is dus absoluut geen wilde achtbaan rit
van flitsende beelden. De shots zijn redelijk lang en goed
gepositioneerd. Regelmatig trekt de camera weg naar boven en wordt er
uitgezoomd op het straat beeld van Hongkong. Het is de bedoeling dat
hiermee het idee van een satelliet beeld gewekt wordt. Een camera die
alles in de gaten kan houden en volgen. Dit is natuurlijk niet mogelijk
maar het surveillance team waar het hier om gaat is hetgeen dat er het
dichtste bij komt.
Absoluut een verrassing is de muziek
keuze van 'Eye in the sky'. Het gaat hier om een prima mengeling van
techno-achtige muziek en ouderwetse instrumenten. Dit past erg goed in
de sfeer en grijpt eigenlijk meteen de aandacht.
Werkelijk iedereen van de cast zet
zijn beste beentje voor. Natuurlijk niet vreemd want er wordt hier
gewerkt met een aantal van de beste acteurs van Hongkong. Tony Leung Ka
Fai speelt zijn rol vol overtuiging. Een psychopaat die zijn rust
gevonden heeft maar toch elk moment kan doorslaan. Een heel
beangstigende personage. Ondanks dat Simon Yam prima speelt roept zijn
prestatie toch wat weerstand op. Ze hebben geprobeerd hem een iets wat
stoffig en verlopen uiterlijk te geven. Dit is gedaan door hem wat
oubollige kleding te geven en een dikke buik. Voor de mensen die hem
eerder gezien hebben roept dit een heel vreemd gevoel op. Het is visueel
niet slecht gedaan maar het past gewoon niet bij hem. Eigenlijk is dat
dus ook een schoolvoorbeeld van een mis casting. Maar de eerlijkheid
gebiedt mij te zeggen dat ik geen idee heb wie ze wel hadden moeten
gebruiken. Grote verrassing van de film is televisie actrice Kat Tsui.
De manier waarop ze het 'groentje' neerzet is erg overtuigend. Dit is
knap want als er iets een uitgemolken rol is dan is het wel die van de
nieuwe bij de politie. Gelukkig weet ze zich hier op een goede en
integere manier door heen te slaan. Mensen die op zoek zijn naar een
beetje cynische humor zijn bij Lam Suet altijd op de juiste plek. Ook
hier is dit absoluut niet het geval. Hij is werkelijk de gehele film
bezig met eten en hier worden natuurlijk de nodige subtiele grappen mee
gemaakt. Het mooie hiervan is dat het eigenlijk bijna altijd op de
achtergrond is. Lam Suet is dus iemand waar je de gehele film op moet
letten!
'Eye in the sky' is dus
absoluut een aangename verassing. Het is geen achtbaan rit van geweld of
flitsende beelden. Er wordt hier rustig de tijd genomen om alles te
vertellen. De personages zijn goed uitgewerkt en alles past prima bij
elkaar. Regisseur Yau Nai Hoi verdient dus ook een daverend applaus voor
zijn debuut film en we verwachten dus ook veel van hem voor de
toekomst. Copyright
kungfufilms.nl (2007) |