Als Chee Kao (John Liu) nog geen jaar oud is gebeurt er iets vreselijks. Zijn vader word belaagd door een kung fu meester (Chang Ching). Het gevecht gaat om een boek met een geheime kung fu stijl. Als de moeder van Chee Kao ziet dat haar man aan de verliezende hand is besluit ze in te grijpen. Ze overhandigt het boek en hoopt hiermee levens te redden. Maar voor de aanvaller is dit niet genoeg. Zonder pardon randt hij de vrouw aan nadat hij eerst haar man doodt. In haar eer gekrenkt pleegt de vrouw zelfmoord. Dit laat de jonge Chee Kao alleen achter in de handen van Ah Chung (Hoi Siu), de knecht. Jaren gaan er voorbij en Ah Chung zorgt voor de jongen alsof het zijn eigen zoon is. Samen trekken ze het land rond met maar een echt doel, kung fu leren en wraak nemen. Met wat geluk vinden ze in Yen (Kwan Young Moon) een meester. Eigenlijk werd Yen ingehuurd om de zoon te trainen van een rijke zakenman. Maar deze jongen is te lui en te dom om te leren. Om dat Yen zijn tijd niet wilde verdoen besluit hij Chee Kao dan maar les te geven. Hij leert hem alle belangrijke trappen die hij moet weten. Maar als de zakenman er achter komt dat zijn zoon niets leert is hij woedend. Chee Kao wordt weggestuurd en Yen verplicht om te blijven. Er zit niets anders op dan verder te trekken. Toch heeft Chee Kao toch wat moeite met het zoeken naar een nieuwe meester. De traditie verbiedt hem een nieuwe leraar te nemen. Toch accepteert hij lessen van twee kung fu meesters. Hij regelt het alleen zo dat hij ze geen meester hoeft te noemen. Op deze manier kan hij zich toch optimaal voorbereiden op zijn belangrijke wraak missie. Er is alleen een klein probleempje: hij heeft nog steeds geen idee waar de man die hij moet hebben zich bevindt.

Tegen een rode achtergrond begint 'fighting ace' met een demonstratie van John Liu zijn kunnen. Hij laat zijn bekende scala aan trappen zien en een beperkt aantal handtechnieken. Op zich bijzonder spectaculair natuurlijk. Maar als Kwan Young Moon daarna het scherm krijgt valt John Liu helemaal in het niets. Deze Koreaan is veel krachtiger en heeft veel meer technieken in huis. Beide focussen zich hoofdzakelijk op de benen maar het verschil is duidelijk zichtbaar. Als laatste is het de beurt aan de schurk van het verhaal, Chang Ching. De minste vechter van het drietal maar door zijn massieve uitstraling wel indrukwekkend. Daarna gaan John Liu en Kwan Young Moon samen Chang Ching nog even te lijf en dat was dan de intro. Bijzonder spectaculair allemaal en dat belooft wat voor de verdere film. Alleen om dan direct na zo'n intro weer een gevecht te plakken is misschien niet helemaal verstandig. Een rustpuntje was toch wel erg welkom geweest om het geheel boeiend te houden. Hier blijkt dus ook al meteen dat 'Fighting ace' geen hoogvlieger qua regie en tempo gaat worden. Echt veel verhaal is er ook niet te ontdekken. Maar wraak blijft altijd een goede basis voor een kung fu film. Hiermee kan natuurlijk een heleboel worden gedaan. We krijgen dus ook veel gevechten en trainingen te zien. De laatste zijn alleen vrij standaard. Geen bizarre capriolen maar gewoon demonstraties van technieken. Vrij droog dus maar wat dit interessant maakt is het personage van Wu Ma. Hij speelt een oude man die een nogal aparte stijl beoefent. Hij vecht namelijk zonder dat hij anderen laat weten dat hij vecht. Simpel gezegd laat hij zich dus in elkaar slaan maar deelt ondertussen rake klappen uit. Deze stijl leert John Liu ook. Helaas doet hij er na het leren niets meer mee. De stijl komt dus terug in het eindgevecht. En dat is toch eigenlijk waar de trainingen voor dienen. En er zijn meer zaken die hieraan leiden in 'Fighting ace'. Kwan Young Moon zijn rol had veel groter kunnen zijn. De intro doet namelijk heel erg vermoeden dat hij nog terug komt voor het eindgevecht. Als je er over nadenkt is dit geen vreemde keuze geweest. Kwan Young Moon had namelijk de gehele film van John Liu afgenomen. Muzikaal wordt de film ondersteund door de zelfde muziek als 'Secret rivals' (Ennio Morricone's 'La resa dei conti'). Dit wekt toch altijd weer bepaalde gevoelens op en laat de adrenaline stromen. Wat aankleding betreft mag de film er best wezen. Alles komt goed verzorgd en compleet over en haalt de standaard voor een kung fu film. Humor is natuurlijk ook een onmiskenbaar ingrediënt. Niet altijd even welkom en het pad wat hier gekozen wordt is redelijk vaak bewandeld. Niet grappig dus en tenenkrommend flauw. Maar gelukkig betreft dit alleen het begin van de film. Later verdwijnen de grappen steeds meer naar de achtergrond. Wang Tai Lang blijft namelijk voor een komische noot door de gehele film zorgen. Maar dit is zo minimaal dat het niet storend is. Tevens is hij een erg goed acrobaat en hierdoor is het ook een stuk makkelijker te verwerken. Zoals uit de intro al bleek is er met de gevechten niets mis. De choreografie zit goed in elkaar en er is voldoende variatie. Het is echter de regie van Chang Cher Ting die het geheel nogal monotoon maakt. De film kent totaal geen pieken en dalen en dit maakt het kijken nogal saai. Dit is erg jammer want er was zeker meer uit te halen.

Copyright kungfufilms.nl (2006)