|
Het regent hard in Sjanghai als Chen Jun
(Bruce Lee) die avond aankomt. Gehaast rent hij naar binnen om te
ontdekken dat alleen de bediende aanwezig is. Voorzichtig vraagt hij of
hij te laat is. De bediende antwoord dat ze net naar buiten zijn gegaan
om de meester te begraven. Chen Jun aarzelt geen seconde en probeert
zich snel bij zijn medeleerlingen te voegen. Maar zodra hij de kist van
zijn leraar ziet slaat hij compleet door. Hij stort zich schreeuwend op
de kist. De omstanders kijken verbijsterd toe. Als ze zien dat hij niet
te kalmeren is slaan ze hem uiteindelijk maar bewusteloos. Een redelijk
extreme oplossing maar een andere uitweg leek er niet te zien. Als hij
later bijkomt is er maar een ding wat hij wil weten. Hoe kan het dat zo
een gezonde en goed getrainde man als zijn leraar plots komt te
overlijden. Hij kan maar niet geloven dat deze dood natuurlijk was. Als
later iedereen de zijn laatste respect aan hun leraar bewijst komen er
twee leerlingen van een Japanse school en een tolk op bezoek. Hun gedrag is
erg provocerend. Ze hebben zelfs een bord bij zich waarop ze het Chinese
volk uitmaken voor de zwakste van Azië. Mede door de aanhoudendheid van
Fan (Tin Fung), de nieuwe leider van de school blijft een confrontatie
uit. Als de Japanners weg zijn is iedereen woedend en kookt het bloed
van Chen Jun. De volgende dag kan hij zich niet meer inhouden.
Koelbloedig gaat hij naar de Japanse school toe om te laten zien wat hij
waard is. Zonder echt veel moeite te hoeven doen veegt hij compleet de
vloer aan met alle leerlingen en zelfs een van de meesters. Voldaan laat
hij de Japanse school in een grote chaos achter zich. Maar als hij een
tijd later op zijn eigen school terug komt ziet hij dat de Japanners een
tegenprestatie geleverd hebben. De school is een grote troep en ze
hebben zelfs het altaar van de meester vernield. De Japanners lieten bij
hun vertrek een boodschap achter. Ze willen dat Chen Jun binnen drie
dagen aan hen uitgeleverd wordt. Als dit niet zou gebeuren wordt de
school voorgoed gesloten. Samen komt iedereen tot de conclusie dat Chen
Jun maar weg moet uit Shanghai. Als hij niet te vinden is kunnen de
Japanners niets doen. Chen Jun stemt hiermee in en pakt zijn
koffers om de volgende dag te vertrekken. Alleen als hij die nacht de
kok en de bediende hoort praten ontdekt hij iets vreselijks. Dit maakt
zo'n vreselijke woede in hem los dat hij niet zal rusten voordat de
dood van zijn leraar gewroken is.
Na het succes van 'The big boss' bevestigde Bruce Lee zijn sterren
status met 'Fist of fury' in geheel Azië. Zijn vernieuwende stijl
veranderde de gehele filmindustrie in één klap. De vraag is echter
waarom. Want wat is nu het grote verschil tussen deze en alle andere
films. Het beste antwoord is dat het om een combinatie van twee dingen
gaat. Een ding wat Bruce Lee van nature heeft en een ding wat hij zich
in de loop der jaren eigen maakte. De natuurlijke kant is zijn Charisma
en de mogelijkheid mensen te boeien. En dit komt wel zo vreselijk goed
naar voren in 'Fist of fury'. Want ondanks dat de rol redelijk non
verbaal is spreek zijn houding boekdelen. Iedere emotie is duidelijk van
zijn gezicht en lichaamshouding af te lezen. Hier komt nog eens bij dat
hij compleet veranderd tijdens de film. Het ene moment is hij een
emotionele berekende jongen. Maar wanneer zijn grens bereikt is veranderd
hij in een machine met maar een doel, wraak. Dit in combinatie met het
onrecht wat de machteloze personages in de film aangedaan wordt is
tijdloos. En precies hetgene wat de film tot een klassieker maakt. Het
tweede wat hem zo bijzonder maakte is zijn vechtstijl. De meeste
gevechten in die tijd waren allemaal vrij hakkerig. Bruce Lee lijkt een
apparaat te zijn wat na opwinding maar door blijft gaan. Het enige moment
dat hij tot rust komt is als hij even de tijd neemt om een beter
overzicht te krijgen. Dit wordt het meest duidelijk in het eerste
gevecht wat hij heeft in de Japanse school. Hij schopt en slaat zich een
in ruk door al zijn tegenstanders heen. De choreografie is hierin
werkelijk geweldig. Wat opvallend is dat de credits hiervoor naar Han
Ying gaan. Hij is de man waar Bruce Lee als laatste tegen vocht in 'The
big boss'. Een gevestigd acteur en choreograaf waar Bruce Lee absoluut
respect voor had. Toch mag het duidelijk zijn dat de drijvende kracht
achter de gevechten Bruce Lee zelf was. Het is op zo een kenmerkende
manier zijn eigen stijl dat je er gewoon niet omheen kan. Maar dit is
natuurlijk iets wat pas in zijn latere films aan het licht zou komen. De
tijdperiode die gecreëerd wordt is de jaren dertig van de vorige eeuw. Dit is
tijdens de Japanse bezetting en de Chinesen worden werkelijk honds
behandeld. Racisme speelt dus ook een hele belangrijke rol in het
verhaal. Wat verhaal betreft zit 'Fist of fury' goed in elkaar. Het is
niet perfect want bepaalde elementen worden niet of slecht onderbouwd.
Maar toch is het knap hoe actie, drama en zelfs romantiek in het verhaal
samen komen. Het is dus ook meteen Bruce Lee zijn meest sterke en
dramatische rol. Hiervoor mogen we Lo Wei absoluut zijn verdiende
applaus geven. Hij wist de film voortreffelijk te regisseren. Ook hij is
een van de belangrijke personen uit de Hongkong film geschiedenis. Niet
alleen manifesteerde hij zich achter de camera en ervoor maar ook was
hij producer en schrijver. De lijst met films waar hij aanwerkte lijkt
oneindig en er zijn een groot aantal klassiekers in terug te vinden.
Maar het zijn niet alleen maar gevestigde namen die ondersteuning geven
in deze film. Veel sterren van de toekomst stonden hier aan het begin
van hun carrière. Mensen als James Tien, Nora Miao, Yuen Wah, Yuen Biao
en zelfs Jackie Chan zijn even terug te zien. Dit is natuurlijk voor de
een wat langer als de ander. Door het succes van 'The big boss' werd er
voor deze tweede film een stuk meer geld uitgetrokken. Dit heeft
prachtige en gedetailleerde binnensets als gevolg. De scènes die echt
buiten gefilmd zijn kan je eigenlijk op een hand tellen. Dit zorgt er
wel voor dat ze enigszins misplaatst over komen. Ze hadden niet gehoeven
en zonder was de film een harmonieuzer geheel geweest. De muzikale
ondersteuning is ook van opvallend hoog niveau. Normaal gesproken werd
er voor films maar wat geleend van een western of iets anders wat wel
aansprak. Voor 'Fist of fury' schreef Joseph Koo de muziek. Deze
soundtrack ondersteund Bruce Lee voortreffelijk. Dit zorgt er voor dat
samen met zijn opvallend geschreeuw een ieder het geluid van deze film
er zo uit pikt. Zonder enige twijfel kunnen we tot de conclusie komen
dat 'Fist of fury' Bruce Lee zijn beste film is. Een favoriet van vele
die de tand des tijd al tien tallen jaren doorstaat en dat
waarschijnlijk ook wel zal blijven doen. Absoluut een klassieker en een
film die je gezien moet hebben. Copyright
kungfufilms.nl (2005) |
