Een van de meest
vooraanstaande huurmoordenaars, O (Takashi
Sorimachi ) leidt een eenzaam bestaan. Hij
realiseert zich al tijden dat er eens een dag zal komen dat hij iemand
die hij kent moet vermoorden. Hierdoor maakt hij zo min mogelijk contact
met anderen en spreekt zelfs Chin (Kelly Lin), die drie keer per week zijn
appartement schoon maakt, amper. Dit appartement is dus ook een schaduw
appartement om eventuele andere moordenaars op het verkeerde been te
zetten. Zelf woont hij aan de overkant zodat hij alles wat er gebeurd
goed in de gaten kan houden. Op deze manier voelt hij zich toch nog
betrokken bij iemand. Eens in de maand spreken ze af in een café om de
betalingen af te handelen en deze ontmoetingen gaan zwijgzaam voorbij.
Door verlegenheid en de situatie is de relatie, die er normaal zou zijn, niet mogelijk. Maar als O tijdens een klus genoodzaakt is om een
oude schoolvriend dood te schieten wordt het er niet beter op. Hij sluit
zich nog verder af en brengt hierdoor zelfs de politie op zijn spoor.
Bijna gelijk met deze gebeurtenis krijgt een andere huurmoordenaar Tok (Andy
Lau) het op zijn heupen. Hij is het zat om altijd maar kleine
onbeduidende klussen te moeten doen en wil betere betaalde klussen. Zijn
opdrachtgever vind dat Tok eerst maar eens zijn stijl aan moet passen.
Hij is namelijk veelste gewelddadig en luidruchtig en trekt daarom teveel
aandacht. Tok is namelijk bezeten van films en probeert dus ook
regelmatig zijn favoriete scènes na te spelen. Om zijn doel te bereiken
moet hij O vermoorden en hierin gaat hij natuurlijk in eigen stijl te
werk. Hij zoekt contact met Chin en maakt misbruik van haar naïviteit.
Ze valt als een blok voor de aandacht die ze krijgt en het lijkt er
zelfs op dat ze O aan het vergeten is. Er ontstaat een vreemde relatie
tussen de twee en langzaam maar zeker komt Tok steeds dichter bij O.
Maar dit is niet de enige die dichter bij komt. Officier Lee (Simon Yam)
heeft zich namelijk helemaal vastgebeten in deze zaak en stukje bij
beetje ontdekt hij steeds meer. De achtergrond van Lok is namelijk wel
heel erg bijzonder. Maar neemt niet weg dat deze moordenaar een halt
toegeroepen moeten worden.
Het mag zeker zijn
dat Johnny To momenteel een van de meest vooraanstaande regisseurs van
Hongkong is. Zijn films hebben bijna allemaal die aparte duistere sfeer
en blinken uit in voortreffelijk camera werk en prachtige actie scènes.
‘Fulltime killer’ is geen uitzondering op deze formule maar heeft nog
niet dat gepolijste wat zijn films nu wel hebben. Om commerciële redenen
is er gekozen om de acteurs in de film meerdere talen te laten spreken.
Zo wordt er regelmatig in erg gebrekkig Engels gesproken en is de
soundtrack bijna volledig in het Engels. Het ging niet zo goed met de
films uit Hongkong in 2001 en op deze manier mikte men op een groter
publiek. Maar ik ben bang dat dit een klein beetje in het nadeel van de
film werkt. Ook wordt er veel Japans gesproken, aangezien ik deze
taal niet versta heb ik dit niet als storend ervaren. De ontspannen
sfeer die in een film van Johnny To vaak heerst komt nog niet echt goed
door. Het is zelfs zo dat het geheel een beetje rommelig is en hierdoor
het verhaal wat moeilijk te volgen. Maar de geweldige schietpartijen
maken dit meer dan goed. Deze scènes doen toch wat denken aan de top
dagen van John Woo, want ze zijn net zo extreem gewelddadig en bloederig.
Natuurlijk gaan ze compleet over de top en druipen ze van overdreven
macho gedrag. Zoals het hoort in dit soort films wordt er geschoten
zonder dat er gekeken wordt en andere van dat soort geweldig dingen. Maar
een andere kant op schieten terwijl je in een spiegel kijkt om te
richten is voor mij nieuw. Vooral de scène waarin Andy Lau een van zijn
aanslagen uitvoert op opera muziek is erg theatraal. Ondanks dat het er
behoorlijk gewelddadig aan toe gaat is het prachtig om naar te kijken.
Het enige opvallende vind ik dat Andy Lau nou niet echt de uitstraling
heeft van een harteloze moordenaar. Zijn gezicht blijft toch dat
vriendelijk jongensachtige houden. Gelukkig weet het verhaal dit voor
een groot deel goed te maken met de uitleg over de achtergrond van zijn
karakter. Zoals bijna altijd in een film van Johnny To wordt deze uitleg
niet op de standaard manier gegeven. Hij weet het toch altijd weer via
een omweg te vertellen en er voor te zorgen dat je met je fantasie ook
nog eens flink aan het werk moet. Het is dus ook niet echt een film voor
het mainstream popcorn publiek. Je moet zeker het koppie er bij houden,
maar dit maakt de film uitermate geschikt voor een tweede kijk sessie.
Maar niet alleen Andy Lau heeft problemen met zijn personage. De rest
van de karakters komen ook allemaal wat leeg over en zelfs Simon Yam kan
beter. Dit is eigenlijk vreemd want het verhaal heeft genoeg diepgang.
Het draait buiten actie ook nog eens om emotie en de interactie
tussen mensen. Er is alleen niet genoeg aandacht besteed aan die
momenten die een personage net dat beetje meer geven. Ondanks deze zaken
is ‘Fulltime killer’ toch een film die je niet snel vergeet. Dit komt
door het uiterlijk en de sfeer die het geheel uitstraalt. De duister
kant van Hongkong is absoluut favoriete van regisseur Johnny To en hij
weet hier als geen ander mee om te gaan.
Copyright
kungfufilms.nl (2004) |