Een arme visser genaamd Hau (James Nam) woont samen met zijn vrouw in een dorpje. Hij is arm maar gelukkig, zijn vrouw is zwanger en het kindje kan elk moment komen. De geboorte gaat niet geheel zoals het moet. Zijn vrouw overleefd het niet maar het kindje is volledig gezond. Hau klampt zich compleet aan haar vast en het meisje zijn lust en zijn leven. Het blijft lastig om de eindjes aan elkaar te knopen. Helemaal als een storm zijn boot volledig verwoest. Vissen zonder boot is iets wat niet mogelijk is. Geld om een nieuwe te kopen is er niet maar Hau blijft positief gestemd. Meerdere malen kreeg hij het verzoek van het casino om daar te komen werken. Een man met zijn kracht zou het perfect doen als uitsmijter. Alleen Hau weigert zich in deze gangster praktijken te mengen. Tot overmaat van ramp wordt het meisje ook nog eens ernstig ziek. Geld is er niet en medicijnen zijn duur. Hau besluit om in een ander dorpje naar werk te gaan zoeken. Hij laat zijn broertje bij zijn dochter en vertrekt. Niet veel later gaat het steeds slechter met het meisje. Ten einderaad laat de jongere broer een dokter komen. Gelukkig vraagt deze geen geld. Hij druk hem alleen wel op het hart dat het meisje zo snel mogelijk naar het ziekenhuis moet. Hier voor is alleen tien dollar nodig en ze hebben er maar een. De jongere broer besluit eerst maar de medicijnen te halen die de dokter voorschreef. Maar hiervoor heeft hij zelfs niet genoeg geld. Teleurgesteld loopt hij naar huis. Onderweg hoort hij twee mannen praten over hoeveel geld ze wel niet wonnen in het casino. Voorzichtig begeeft de jongen zich naar het gokhuis om te proberen zijn geld te verdubbelen. Hier gaat het alleen helemaal fout. Als Hau later terug komt vindt hij zijn dochter dood en is zijn broer nergens te vinden. Stukje bij beetje komt hij er achter wat er gebeurt is en is het tijd om de daders te laten betalen voor het geen er gebeurde.

‘Gambling for head’ heeft een titel die meteen nieuwsgierigheid op roept. Ten eerste doet het denken dat het om een heel ander genre film gaat. Als twee heeft een bepaalde toon die aangeeft dat het iets bijzonders moet zijn. En apart is het zeker. De film valt in de ‘basher’ categorie en zit dus vol met rauwe, maar brute gevechten. Hier moet je alleen wel van houden want het wordt vrij snel saai. Er komt ook nog eens bij dat de gevechten allemaal behoorlijk lang duren. In de locaties zit ook niet echt veel variatie. Ze beginnen allemaal in het bos en eindigen op een open vlakte. Gelukkig wordt er niet alleen met de vuisten gevochten. Er zitten verscheidene wapens in de film. Dit loopt van messen tot stokken, naar een bijzonder soort klem aan een ketting. Hier tussen zitten nog allerlei geheime wapens die absoluut verassend uit de hoek komen. Als plus punt is er gekozen om het verhaal op een onconventionele manier te vertellen. We beginnen namelijk bij het eerste gevecht waarmee de wraak van James Nam begint. Hierna volgen er nog twee. Tussen door komen we stukje bij beetje meer te weten over de reden van zijn blinde woede. Dit maakt het interessant omdat er steeds een beetje meer van het verhaal ontrafeld. Helemaal waterdicht is het helaas niet. Details worden vergeten of gewoon geen aandacht aan besteed. Gelukkig is het natuurlijk charisma van James Nam erg groot. Hij straalt vastberadenheid en kracht uit en dwingt met een blik al respect af. Zijn vechtstijl is behoorlijk grof en wat aan de lompe kant. Eigenlijk geldt dit voor iedereen die in de film speelt. Gam Kei Chu heeft iets beter benenwerk, maar zijn technieken zijn vrijwel hetzelfde. Het mooie is dat hij niet onder doet voor de uitstraling van James Nam. Hij is kil en meedogenloos zoals een schurk moet zijn. Een ding valt alleen meteen op en dat is dat de choreografie verzorgd is door Bruce Liang. We krijgen dus ook veel ronde en achterwaartse trappen te zien die hij zelf ook zo graag in zijn gevechten gebruikt. Zelf heeft de man een hele kleine gastrol. Het is dus ook alleen voor de oplettende kijker weggelegd om hem te vinden. Ondanks dat de film eigenlijk niet zoveel om het lijf heeft kijkt hij toch makkelijke weg. Het gaat om een standaard wraakgeschiedenis die overstroomt van de emoties. Het is het beste te bestempelen als anderhalf uur lekker door beuken. Je moet alleen wel van dit soort choreografie houden want anders hou je het waarschijnlijk niet vol.

Copyright kungfufilms.nl (2006)