Het is vlak voor de overdracht van Macau
aan China. Er komt een eind aan de jaren van Portugese leiderschap en
iedereen is er gespannen onder. Vooral de politieagenten die niet geheel
zuiver waren. De één na de ander wordt opgepakt en vastgezet. Voor
inspecteur Ma Jan-Shing zijn het dus ook spannende tijden. Hij probeert
zijn leven op gewone wijze voort te blijven zetten maar heeft het idee
dat hij continue in de gaten gehouden wordt. Echter is het niet de
politie die hem volgt. Cheung Bik-Yan (Isabella Leung), een van zijn
vriendinnetjes heeft namelijk besloten hem niet meer uit het oog te
verliezen. Meerdere malen vroeg hij haar hier mee op te houden maar ze
weet van geen wijken. Uiteindelijk komt dit tot een gewelddadige
conclusie. Pas dan neemt hij de tijd om te luisteren naar de
reden van haar vasthoudendheid. Althans dit komt ter sprake als hij haar
probeert af te kopen. Hetgeen hij te horen krijgt gooit even zijn wereld
overhoop. Maar aangezien Ma Jan-Shing het niet zo nauw neemt met zijn en
andermans emoties probeert hij er ook snel weer overheen te stappen. Hij
betaalt haar een bedrag om weg te blijven. Tot zijn irritatie zit ze
alleen een dag later al weer bij hem op de stoep. In een vlaag van
medeleven besluit hij haar toch nog eenmaal te helpen. Dit blijkt alleen
langer te duren dan verwacht en stukje bij beetje begint het tweetal
zich verwant te voelen met elkaar. Een gevoel wat voor Ma Jan-Shing
totaal onbekend is. Het verhaal dat ze hem vertelde zou best wel eens
waar kunnen zijn. Hierdoor wordt hun band alleen maar groter en wordt Ma
Jan-Shing steeds meer in een rol geduwd waar hij voor zijn gevoel niet
in thuis hoort.
De meeste van ons kennen Chapman To
van zijn lichte of komische rollen. Het is dus ook een beetje wennen dat
hij hier in een art-house film speelt. De vraag of hij hierin past is
dus ook onvermijdelijk. Het zelfde geldt voor de nog onbekende Isabella
Leung. Voor regisseur Pang Ho Cheung is het ook redelijk onbekend
terrein. Maar het is de uitstraling van het artwork en het verhaal wat
de nieuwsgierigheid wekt. Het belooft namelijk een dromerige- en visueel
prachtige kijkerervaring te worden.
Te veel weggeven over het verhaal zou
niet handig zijn. De kracht van de film komt namelijk voort uit het
mysterie hiervan. Op handige wijze worden we op het verkeerde been
gezet. Dit alleen al is een compliment waard. Hiermee wordt ook getoond
hoe inspecteur Ma Jan-Shing het meisje dat hem volgt verkeerd heeft
kunnen inschatten. Wat je ziet hoeft dus niet altijd de realiteit te
zijn. In het begin werkt dit allemaal wat verwarrend. De focus op de
personages lijkt zoek en het is wat rommelig. Hierdoor ga je niet meteen
op in het verhaal. Langzaam maar zeker komt er duidelijkheid. Hierdoor
ontstaat er ook een prettige betrokkenheid bij de personages. Het
bijzondere hiervan is dat ze geen van beiden in het begin sympathiek
lijken. Toch weten ze uiteindelijk je hart te winnen. Ondanks dat het
verhaal enorm traag gaat wordt het niet saai. Alle scènes dienen een
doel en langzaam maar zeker wordt dit steeds duidelijker. Hierdoor
blijft dit traag bewegend schilderij toch interessant.
Zoals gezegd is Chapman To niet direct
iemand die je in deze rol zou verwachten. Hij is dus ook een soort anti
held. Toch weet hij dit juk van zich af te spelen. Het maakt helemaal
niet uit dat er geen afgetrainde gladde jongen staat. Hij weet zijn
personage geloofwaardigheid en realisme mee te geven. Voor hem is dit
dus ook een enorme stap voorwaarts. Isabella Leung is voor hem een goede
tegenspeler. Ondanks dat ze een prima prestatie levert mist ze toch nog
iets. Er had van haar kant veel meer emotie in het verhaal gezeten. Of
we dit haar nu moeten aanrekenen of de regisseur is niet helemaal in te
schatten. Het zou namelijk makkelijk kunnen dat Pang Ho Cheung hiervoor
gekozen heeft omdat ze het niet aan kon. Eigenlijk zijn het continue
deze twee acteurs die in beeld te zien zijn. Verder heeft iedereen maar
een heel klein rolletje. De leukste hiervan is die van Anthony Wong. Hij
is maar een keer of vier te zien. Maar als hij in beeld is zit hij te
eten en praat hij (met zijn mond vol) in raadsels. De oplettende kijker
kan deze oplossen en dit maakt de film meteen interactief.
In 'Isabella' is duidelijk de stijl
van Wong Kar Wai terug te zien. Niet zozeer in het verhaal maar des te
meer in het visuele. Bijzondere kleuren, aparte camerahoeken, veel traag
bewegende beelden en ga zo maar door. Dit geeft de film een dromerige en
ontspannen sfeer. Romantische is het allemaal niet bedoeld. Het verhaal
is eerder een drama waarin iemand zichzelf vindt. Hierdoor ontstaan
allerlei situaties die uiteenlopen van grappig tot ontroerend.
We kennen allemaal de momenten in ons
leven dat alles vanzelf lijkt te gaan. Je wordt geleefd door een
bepaalde situatie of gebeurtenis. Dit laat vaak hele prettige
herinneringen na. 'Isabella' probeert heel duidelijk zo een moment weer
te geven en dit lukt erg goed. De muziek draagt hier ook erg aan bij.
Het gaat hier om een ontspannen Spaans gitaar geluid dat de gehele film
te horen is.
De gehele film is in Macau opgenomen.
Dit blijft toch een hele bijzondere plek. Aan de ene kant straalt het
enorm veel chaos en verderf uit. Aan de andere kant weer heel veel rust.
Het laatste komt vooral door de combinatie van het Chinese met het
Portugese. Smalle straatjes met prachtige oude gebouwen, rustieke
parken, moderne gokhuizen en Chinese architectuur. Heel apart allemaal.
We krijgen werkelijk het gehele eiland te zien en hierdoor zou je haast
gaan denken dat het een promotie film voor is.
'Isabella' is voor liefhebbers
van dromerige films een echte aanrader. Erg uitbundig is het allemaal
niet maar toch spreekt het tot de verbeelding. De kracht van de film zit
hem vooral in het visuele. De beelden zijn prachtig en de kleuren mooi
en contrasterend. De acteurs leveren allemaal een top prestatie en op
het verhaal is niets aan te merken. 'Isabella' verdient dus eigenlijk
niets dan lof. Het enige minpunt wat er te bedenken valt is dat het type
film niet iedereen aanspreekt.Copyright
kungfufilms.nl (2007) |