Het is het jaar 1572 en Japan is onder
verdeeld bij diverse krijgsheren. Continue bevechten ze elkaar voor land
en de grote steden. Hij die kyoto in handen heeft is de grootste heerser
en daarmee degene met het meeste aanzien. Shingen Takeda (Tatsuya
Nakadai) heeft al jaren Tokyo in zijn vizier. Helaas lukt het hem maar
niet om de stad in handen te krijgen. Toch boezemt hij veel angst in bij
zijn vijanden. Ze zien hem als een groot leider en iemand waar je niet
zomaar om heen kan. Helaas gaat het op een dag helemaal verkeerd. Hij
wordt geraakt door een kogel en sterft aan zijn verwondingen. Als
laatste wens vraagt hij aan zijn generaals om zijn dood drie jaar stil
te houden. Hij weet namelijk zeker dat als zijn vijanden horen van zijn
overlijden ze onmiddellijk tot actie over gaan. Nobukado Takeda
(Tsutomu Yamazak), de broer van de
overleden heer wordt hoofdzakelijk belast met deze taak. Al snel blijkt
dat hij al voorbereid op deze situatie was. Nog niet zo lang geleden
wisten ze een kruimeldief te onderscheppen. De man leek precies op
Shingen Takeda. Ideaal om de vijand te laten denken dat hij niet dood
is. Het enige probleem is echter dat deze man in zijn gedrag totaal niet
op hem lijkt. Het is een vrijbuiter en iemand die totaal niet van oorlog
houdt. Toch besluit hij uiteindelijk om zijn heer op deze wijze de
laatste eer te bewijzen. Hij wordt zijn Kagemuscha (schaduwkrijger).
Makkelijk wordt het alleen niet. Al snel doet het verhaal de ronde dat
Shingen Takeda dood is. Er ontstaan overal veldslagen. Zelfs de zoon van
de grote leider komt in actie. Jaren werd hij onderdrukt door zijn vader
en nu is hij het zat. Deels aangespoord door het vreemde gedrag van zijn
vader besluit hij zonder overleg een stad in te nemen. Een keuze die de
situatie er niet makkelijker op maakt.
Na 1975 werd het stil rondom super
regisseur Akira Kurosawa. Hij had grootse plannen maar een financiële
kwestie hield hem tegen. Gelukkig kwamen Francis Ford Copolla en George
Lucas hem te hulp. Door een goed woordje te doen wisten ze de
ontbrekende gelden bij elkaar te krijgen. 20th century
fox werd co-producer en Akira
Kurosawa kon beginnen aan zijn grootste project tot die tijd.
'Kagemusha' is een epos van een enorm
formaat. Tegenwoordig wordt de ene na de ander film van dit kaliber de
bioscoop in geslingerd. Maar voor die tijd was dit werkelijk een buiten
proportionele productie. Vooral tegen het einde draait het om veldslagen
van honderden soldaten. Te paard, te voet met geweer of met een zwaard,
het maakt allemaal niet uit. Werkelijk alles wat er in een veldslag zit
wordt getoond. Als dit de receptuur is voor meer dan twee uur film dan
belooft het best een spektakel te zijn. Een spektakel is het absoluut.
Alleen niet geheel op het vlak waar je het zou verwachten. Voor diegene
die bekend is met het werk van deze regisseur zal het niets nieuws zijn
dat de voortgang traag is. De film is dus ook heel erg gespitst op het
visuele. De beelden zijn tot in detail gearrangeerd en hierdoor
intrigerend. Het verhaal wordt op een bijna toneelachtige manier
verteld. Zo bestaat de openingsscène van bijna tien minuten uit een lang
shot: Drie mensen, ze worden van een afstand gefilmd. Twee van hen zijn
in gesprek en de derde is het onderwerp. De discussie is van groot
belang en de interactie tussen de drie is duidelijk merkbaar. Wat deze
scène extra bijzonder maakt is dat Tatsuya Nakadai een dubbelrol speelt.
In het echt was de interactie er dus niet. Toch is deze absoluut
aanwezig. Hiermee levert Akira Kurosawa meteen het bewijs van zijn
talent. Daarna toont hij ons een soldaat die rennend een boodschap moet
over brengen. Haastig, maar soepel beweegt hij zich door zijn rustende
collega's. Als verwarde domino stenen komen zij overeind als hij
passeert. We zijn nu twee scènes verder en de sfeer is al zo bijzonder
dat de film al niet meer stuk kan.
Het verhaal is waterdicht en een
voortreffelijke basis voor al die mooie beelden. Alleen mag het wel
gezegd worden dat Akira Kurosawa dit ook uit de doeken had kunnen doen
in minder tijd. Alles is behoorlijk traag en als je niet kan genieten
van zijn visuele stijl is de film een martelgang. Akira Kurosawa deinst
ook niet terug om iets wat allang duidelijk is nog even uitgebreid te
herhalen.
'Kagemusha' draagt een duidelijke
boodschap met zich mee. Het zijn van een grootleider maakt iemand nog
geen beter mens. Zo kan een simpele dief veel meer respect voor het
leven hebben. Dit en meer soapachtige problemen lopen als een rode draad
door de film. Want of je nu een koning bent of een gewone jongen de
dagelijkse problemen blijven hetzelfde.
Het is opvallend dat er eigenlijk niet
echt acteurs zijn die er heel erg uitspringen. Eigenlijk is er maar een
die alles naar zich toe trekt. De rest dient als ondersteuning voor hem.
Dit komt hoofdzakelijk door zijn positie in het verhaal. Maar ook zijn
spel is erg sterk. Hij laat verschillende kanten van zijn kunnen zien.
De ene keer serieus en de andere keer ernstig. Maar door de wat
afstandelijke shots komt de kijker niet echt dicht bij hem te staan. Hij
blijft wat ongrijpbaar en hierdoor intrigeert zijn personage des te
meer. Rare tegenstrijdigheden die het een heel aparte kijkerservaring
maken.
Ondanks dat 'Kagemuscha' oorlog als
hoofdonderwerp heeft zit er niet zo heel veel actie in de film. Het
draait meer om extreem grote veldslagen. Grote groepen soldaten
marcheren voorbij maar vechten doen ze niet echt. Het is wel briljant om
te zien hoe deze scènes zijn opgezet. Soms lijkt er namelijk geen einde
te komen aan de stoet soldaten.
'Kagemuscha' is een indrukwekkende
epos van een voortreffelijke regisseur. Met deze film weet hij zichzelf
werkelijk op meerdere vlakken te verbeteren. De beelden zijn prachtig en
het op feiten gebaseerde verhaal komt goed over. Dat de film traag is
blijft een bekend stijl kenmerk van Akira Kurosawa. Een minpunt is het
niet te noemen want hij weet de leegte die hiermee ontstaat prachtig te
vullen. De beelden zijn stuk voor stuk adembenemend en boeiend. Voor
iemand die geen moeite heeft met trage films is dit dus ook een absolute
aanrader.
Copyright
kungfufilms.nl (2007) |