|
Een stad met twee kung fu scholen
betekent problemen. Gelukkig weten de meesters van de scholen zich
aardig in te houden. Want ondanks hun trots weten ze elkaar toch met
respect te behandelen. Voor de zoon (Chiang Kam) van de ene leraar en de
neef (Wong Yu) van de andere geldt dit helaas niet. Iedere kans die ze
krijgen beconcurreren ze elkaar. Dit gaat van streken in de klas tot
rare weddenschappen na schooltijd. Regelmatig heeft dit verstrekkende
gevolgen en eindigt de strijd in straf voor beiden. Zo gooien ze de
traditionele leeuwendans op zijn kop. De een verschijnt verkleed als kip
en de ander als duizendpoot. In de strijd die volgt gaan alle remmen
los. Maar ook wedstrijden met overledenen worden niet geschuwd. Ze
spreken af dat wie het eerst het muntje uit de mond van een pas
overledene kan halen de winnaar is. Natuurlijk verstoren ze hiermee de
rust van meerdere doden. Vervolgens heeft een Taoïstische monnik zijn
handen vol om alles weer in orde te maken. Deze spelletjes gaan al jaren
zo en het lijkt er niet op dat het ooit zal veranderen. Echter kan het
toch sneller gaan gebeuren dan verwacht. Als een kwade generaal (Hwang
Jan Lee) probeert de macht in de stad te nemen slaat de vlam in de pan.
Beide meesters nemen het tegen hem op maar verliezen vreselijk. De dood
van hun vader en oom komt keihard aan bij de twee losbollen. Ze laten
het er dus ook niet bij zitten en zweren meteen op wraak. Helaas doen ze
dit een beetje ondoordacht. Ze gaan meteen tot actie over zonder zich
voor te bereiden. Dit loopt bijna verkeerd af. Gelukkig komt een vrouw
hen te hulp en weten ze te ontsnappen. Ten einde raad melden ze zich bij
hun schoolleraar (Yen Shi Kwan). Hij zal ze helpen in de voorbereiding
op hun wraak.
Een jaar na zijn regie debuut 'Lion vs
Lion' kwam Hsu Hsia met zijn tweede film. Aangezien hij hoofdzakelijk
werkte als choreograaf hechtte hij enorm veel waarde aan acteurs met een
goede kung fu achtergrond. Voor deze film wist hij dus ook een
bijzondere cast samen te stellen. Het feit alleen al dat hij Hwang Jan
Lee wist te strikken is bijzonder. Voor deze benen specialist is dit
namelijk de enige Shaw film waarin hij te zien is. Maar hiermee hield
het niet op. Want ook Yeung Pang Pang en Yen Shi Kwan maakten er geen
gewoonte van grote rollen in Shaw films te spelen. Ook zij spelen een
belangrijke rol in de film en versterken Wong Yu en Chiang Kam in hun
rol. Bijzondere namen dus maar de vraag is natuurlijk worden ze ook op
de juiste wijze benut.
Het verhaal is wat speels en mist
eigenlijk elke vorm van samenhang. 'Kid from Kwantung' is dus ook een
schoolvoorbeeld van een film waarin in de actie het belangrijkst is. De
personages hebben weinig diepgang maar zijn daarentegen wel weer
kleurrijk. Eigenlijk volgen we in het begin de klierige uitspatting van
twee pubers. Voor de doorgewinterde kung fu film kijker brengt dit
weinig nieuws. Op momenten vallen we in herhaling maar er wordt ook
origineel uit de hoek gekomen. De scène waarin Wong Yu als kip verkleed
een reuze duizendpoot te lijf gaat is hier een mooi voorbeeld van.
Helaas wordt deze scène overschaduwd door het bestaan van exact dezelfde
scène in 'Last hero in China'. Dit is een film die meer mensen kennen.
Hierdoor lijkt het net alsof we hier naar plagiaat zitten te kijken.
Hierdoor is het allemaal wat minder boeiend en langdradig. Na wat
standaard kung fu film zaken gaan we over naar een vleugje horror.
Hierin krijgen we de bekende springende zombies en gele briefjes
plakkende Taoïstische monniken te zien. Niets nieuws onder de zon en
duidelijk een poging om de film op een fatsoenlijke lengte te krijgen.
Wong Yu weet met zijn klierige charme de boel gelukkig op gang te
houden. Als we hier doorheen zijn wordt het opeens interessant. Het
geweld barst los en al die super acteurs mogen laten zien wat ze kunnen.
Dit alles onder begeleiding van maar liefst drie choreografen en dus
belooft het goed te zijn.
Zoals verwacht is de kung fu in de
film goed. We mogen hier zelfs aan toe voegen dat de kung fu erg goed
is. Zo goed dat het de kijker er in trekt en helemaal meesleept. Het
gaat hier om een aparte mix van stijlen waar op perfecte wijze de juiste
balans in gevonden is. Zo krijgen we een deel monkey kung fu te zien en
dit wordt gemengd met Chi Na technieken. Natuurlijk toont Whang Jan Lee
zijn bekende arsenaal aan trappen. Ze zijn zoals gebruikelijk keihard en
komen extreem pijnlijk over. Yen Shi Kwan bewijst ook zijn waarde. Hij
behoort absoluut tot de groten maar heeft hier helaas nooit echt de
credits voor gekregen. Zijn kung fu doet hier enorm denken aan die van
Liu Chia Liang. Qua snelheid doet hij niet voor hem onder en zijn
technieken zijn bijzonder gedetailleerd. Hier wordt ook nog eens op in
gespeeld door middel van een splitscreen. Aan de ene kant zien we het
volledige plaatje en aan de andere kant de details. Erg bijzonder want
dit zie je niet vaak in een film.
Een tegenstander en choreograaf kan
een boel doen voor een acteur. Zo kan het dat een goede martial artist
niet uit de verf komt of dat een slechte schittert. Van Wong Yu is
bekend dat hij meer branie heeft dan vaardigheid. Toch knokt hij hier de
sterren van de hemel. Zijn bewegingen komen goed over en zijn erg strak.
Natuurlijk is er voor bepaalde zaken een stuntman gebruikt. Dit is zo
goed gedaan dat het praktisch niet te zien is. Het is dat als je bekend
bent met de acteurs je een beetje weet wat ze wel en niet kunnen. Want
zo wordt ook Hwang Jan Lee gedubbeld. Dit is zuiver voor de acrobatiek
maar zien doe je het bijna niet. Als laatste moeten we natuurlijk Yeung
Pang Pang noemen. Ook zij steelt de show en laat verbluffende dingen
zien met een kettingzweep.
Omdat er in een kung fu film altijd
één irritant personage moet zitten ontbreekt deze ook hier niet. Deze
zware rol rust hier op de schouders van Chiang Kam. Deze acteur met
overgewicht mag zich een weg zeuren en janken door de film. Gelukkig mag
hij tegen het einde ook nog wat knokken. Zelfs hij komt hierin goed over
en Hsu Hsia, Yuen Te en Chui Fat verdienen dus ook absoluut de
complimenten voor hun werk als choreograaf.
Over de uitstraling van de film valt
eigenlijk niet veel te zeggen. Het is een Shaw film en iedereen weet hoe
deze er uit zien. Alles is dus ook prima verzorgd en die typische sfeer
is onmiskenbaar. De soundtrack is ook als gebruikelijk en als extra is
de bekende Wong Fei Hung muziek te horen.
'Kid from Kwantung' is een prachtig
voorbeeld van exploitatie cinema op zijn best. Van het verhaal hoeven we
het hier namelijk niet te hebben. Het is hier zuiver de kung fu die het
geheel naar een hoger niveau tilt. De gevechten en vooral die aan het
einde brengen je naar het puntje van je stoel. Hier is duidelijk hard
aan gewerkt en het resultaat is goed uit de verf gekomen. Het begin is
dus even doorbijten maar daarna wordt de inzet beloond. Voor lekkere
kung fu hoe je dus niet verder te kijken want dit is de film die je
zoekt. Niet overslaan dus!
Copyright
kungfufilms.nl (2007) |
