Na jaren van training heeft Chen (Clif Lok) zich het kung fu zo eigen gemaakt dat hij elke stijl met gemak kan leren. Iedere dag leert hij wel een nieuwe stijl bij terwijl Yung Go (Cheng Hong Yip) continu op zoek is naar boeken over kung fu. Als Chen vindt dat hij genoeg kennis heeft vergaard besluit hij ergens in een stadje een kung fu school te beginnen. Na wat rond gezworven te hebben vindt hij een geschikte locatie. Tijdens de opening van de school krijgt hij echter meteen al ruzie met een groepje lokale gangsters. Met gemak wint hij het gevecht maar trekt hier wel de aandacht van een andere school mee. In het stadje zat namelijk al een kung fu school waar les gegeven wordt in het spirituele kung fu. Chen, die eigenlijk niet zo erg bekend is met de wetten van het kung fu, was vergeten die school een bezoek te brengen. De leraar (Chan Lung) maakt hier niet echt een probleem van maar één van zijn leerlingen zit het niet echt lekker. Samen met de oudste leerling (Hsiao Hou) gaat hij naar de nieuwe school om Chen uit te dagen. Ze worden met gemak verslagen en deze nederlaag maakt ze alleen maar bozer. Chen handelt iedere keer weer met het volste respect, maar als ze Yung Go er bij betrekken slaat de stemming om. De jongen wordt in een gevecht zo vreselijk toegetakeld dat hij er hersenletsel aan over houdt. Het gevecht dat volgt vindt plaats in een bordeel en als de eigenaar (Lee Hoi San) het tweetal uit elkaar haalt gaat deze wat ver. Chen ziet hoe ze zijn vijand bijna dood slaan en besluit in te grijpen. Hij raakt in gevecht met de zoon van de eigenaar, maar weet uiteindelijk te ontkomen. Wanneer  de zoon van de eigenaar later weer bij zijn positieven komt blijkt ook deze hersenletsel te hebben. De vader is woedend en laat een goede vriend (Wilson Tong) over komen om wraak te nemen op Chen.

Een bijzonder geslaagd regie debuut voor Wilson Tong. De gevechten zijn geweldig, er is weinig en zeker geen irritante humor en het verhaal loopt lekker door. Natuurlijk stelt het verhaal niet zo veel voor en is het gewoon een simpel excuus om te kunnen vechten. Maar de presentatie is goed en netjes verzorgt en door de regelmatige wisseling van locaties en stijlen blijft het boeiend. De intro van de film leent wat beeld materiaal van de film ‘ Duel of the seven tigers’. Dit is een soort compilatie van de beste trainingen uit de film. Dit laat wel veel variatie zien maar komt toch een beetje goedkoop over. Natuurlijk is dit altijd beter om zoiets te vertonen dan de negentig minuten vol te maken met slappe humor. Verder lijkt de film in geen opzichten op ‘Duel of the seven tigers’. De gevechten hebben veel meer acrobatiek en zijn een stuk minder houterig. ‘Kung fu genius’ is een echt non-stop kung fu festijn. Bijna de gehele film wordt er gevochten. De variatie in acteurs, stijlen en wapens is enorm, dus saai wordt het geen moment. Cliff Lok weet zijn kunnen aardig te tonen. Eigenlijk is hij de gehele film door aan het knokken met alles en iedereen. Normaal ben ik niet zo weg van zijn stijl van vechten. Het is duidelijk te zien dat hij weet wat hij doet, maar zijn bewegingen zijn wat slordig. Het is allemaal niet zo strak als dat bij mensen met een Peking opera achtergrond is. Hij is meer een echte vechter dan een show-man. Maar doordat de mensen die tegenover hem staan dit wel weer hebben wordt er een boel goed gemaakt. Vooral het gevecht wat hij tegen Hsiou Hou heeft is geweldig. Een stok tegen een ijzeren ring, het is alleen wat jammer dat de geluidseffecten wat irritatie opwekken. Bijna continue is er een metaalachtige galm te horen. Het eind gevecht weet hier nog een dunnetjes overheen te gaan. Cliff lok neemt het op tegen Wilson Tong. Wilson Ton vecht continue met een waaier terwijl Cliff Lok een volledig arsenaal aan wapens uit het rek trekt. Dit alles wordt prachtig gefilmd met meedraaiend camera werk en veel lange shots. Overdreven veel flauwe grappen zitten er niet in ‘Kung fu genius’. Natuurlijk zit er wel wat humor in de film verwerkt en over het algemeen werken de grappen goed. De spiritual kung fu school is hier natuurlijk een onderwerp van. Vooral de leraar die gespeeld wordt door Chan Lung houdt er een hele aparte stijl op na, duck stijl oftewel eenden stijl. Het is bijna net zo bizar als hilarische om te zien hoe hij bewegend als een eend tegen Lee Hoi San en Wilson Tong vecht. Het bijzondere is ook nog eens dat de bewegingen ook nog eens echt werken. Het kwakende geluid wat hier bij hoort maakt het allemaal nog lachwekkender. Wilson Tong heeft dus voor deze film dubbel en dwars een compliment verdiend. Niet alleen was hij de regisseur, maar ook zorgde hij voor de choreografie. Het resultaat is een lekker non-stop kung fu festijn met veel grote namen. Zeker een aanrader als je een liefhebber van old skool kung fu films bent.

Copyright kungfufilms.nl (2005)