|
Jaren geleden, in de 15de eeuw na
Christus wordt er uit de heilige Shur-Li Tempel een heilig voorwerp
gestolen. Omdat de monniken gezworen hebben deze Heilige perzik te allen
tijde te beschermen, ontstaat er een zoektocht die ons naar de 19de eeuw
brengt. Na het verliezen van zijn ouders wordt Art Chew (Michael Chow)
als leerling opgenomen in deze heilige Shur-Li tempel. Hij wordt
onderwezen in diverse vormen van filosofie en leert natuurlijk de
dodelijke kunst van het Kung phooey. Als hij volwassen is roept zijn
leraar hem bij zich. Hij is de uitverkorenen om de heilige perzik na al
die jaren terug te halen. Art Chew begint aan zijn reis naar de Amerika
waar de laatste aanwijzing hem naar San Fransico wijst. Hij heeft een
afspraak met zijn neef, Waymon (Darrel Fong) die
waarschijnlijk een andere aanwijzing heeft. De aanwijzing zou achter
gelaten moeten zijn door één van zijn ooms, maar deze man is allang niet
meer in leven. Na flink nagedacht te hebben komt oom Wong opeens met een
idee. Hij kan zich herinneren dat zijn broer ergens een boodschap
achter gelaten had. Na wat gezocht te hebben vinden ze een briefje
waarop op staat dat de heilige perzik in hun restaurant verstopt zou
zijn. Nu opeens snapt oom Wong waarom zijn broer er zo op aandrong nooit
het restaurant te verkopen. Helaas luisterde Wong hier niet naar en een
aantal jaren geleden verhuisde hij het restaurant. Het oude pand bestaat
nog steeds maar is nu in handen van Helen Hu (Joyce Thi Brew), die er een
nachtclub runt. Niet al haar praktijken zijn legaal want op nogal
agressieve wijze dwingt ze ieder restaurant in de stad een wit smaak
versterkend poeder van haar te kopen. Vastberaden gaat onze Shur-Li
monnik samen met zijn vrienden op pad om de heilige perzik te vinden.
Maar zodra Helen Hu lucht krijgt van waar deze monnik naar op zoek is
dwarsboomt ze al hun plannen. Het komt zelfs zo ver dat ze de heilige
perzik in handen weet te krijgen. Art Chew zoekt hulp bij Sue Shee ( Karena Davis) een van de werknemers van Helen
Hu. Samen gaan de strijd aan met de vrouwelijk gangster om de heilge
perzik terug te brengen waar hij hoort, de Shur-Li tempel.
Zoals je in het bovenstaande verhaal al wel kan lezen kan
het er in 'Kung phooey' nooit te serieus aan toe gaan. En inderdaad het
gaat hier om een super melige komedie die zowel het martial arts film
genre, als het stereo type beeld van Amerikanen flink in de zeik neemt.
Ondanks dat het budget van deze film nooit hoog geweest kan zijn weet
regisseur (en acteur) Darrel Fong dit goed te verbergen. De grappen zijn
natuurlijk erg flauw en een groot aantal zijn zeker eerder gedaan. Maar
het belangrijkste, de juiste timing, is perfect. De kijker zal dus ook
regelmatig in de lach schieten van de vreemde capriolen van de acteurs.
Zelfs de karakters zijn erg goed uitgediept en hebben, zoals verwacht
allemaal wel extreems. Degene die het meest opvalt is Colman Domingo,
hij neemt de rol van Roy Lee voor zijn rekening. In dit
karakter zit duidelijk een vette knipoog naar de film 'The last dragon'.
Deze aan kung fu films verslaafde neger draagt zijn haar als Bruce Lee.
Hij krijgt les van oom Wong in 'hoe-hij-zich-als-Chinees-moet-gedragen'.
Verder quote hij te pas en te onpas zijn grote held Bruce Lee. Verder
heeft iedereen wel iets apart met zijn naam. Zo komen er personage
voorbij met de naam Lo Fat, Non Fat, Master Card en een heuse Jean
Claude van Damme imitator onder de naam Jean Claude Croissant. Deze in
zijn onderbroek vechtende imitator weet de echt goed na te doen en deze
persiflage is dus ook erg goed geslaagd. In het begin wordt de serie
'Kung fu' met David Carradine op leuke wijze uitgebuit. En dit is tevens
ook het moment van de film waar de mooiste gevechten in zitten. Want
helaas is de film toch meer op humor gericht dan op martial arts. Wat
mij betreft hadden er absoluut meer gevechten in de film mogen
zitten. Maar om dit te verwezenlijken hadden ze gewoon niet genoeg
acteurs met de juiste ervaring. Met uitzondering van een of twee
gevechten zijn het dus allemaal snel gemonteerde confrontaties. Hierdoor
zal de kung fu liefhebber een klein beetje teleurgesteld worden. Maar de
geslaagde grappen en de geëerde sfeer maakt hierin weer een boel goed.
Want waar ik 'Kung pow' maar een misselijk grap vindt, weet 'Kung phooey'
toch zeker het respect voor het genre te behouden. De grappen zijn dus
ook voor de kung fu film liefhebber leuk om te zien. Ze springen van het
ene cliché over kung fu films naar het andere. Zo zijn er leuke grappen
over slechte dubbing, slecht op geplakte pruiken en wenkbrauwen en
andere opvallende dingen uit de oude kung fu films. 'Kung phooey' is dus
absoluut een geslaagde komedie die voor een leuk avondje film kijken zal
zorgen. En tussen als deze flauwe grappen heeft schrijver/ regisseur en
acteur Darrel Fong zelfs nog een boodschap weten te stoppen 'wees jezelf
want dat is het enige wat belangrijk is'.
Copyright
kungfufilms.nl (2004) |