Meneer Chang (Ku Feng) is een van de meest gerespecteerde mannen uit het dorp. Niet alleen runt hij een dokterspraktijk maar hij houdt zich ook erg bezig met kung fu. Ook is hij het hoofd van een vereniging de bescherming van de Boeddha beelden in de regio op zich neemt. Een erg druk baasje dus. Samen met zijn zoon Chang Siu Tai (Fu Sheng) woont hij midden in de stad. Graag had hij de jongen iets verantwoordelijker gezien. Chang Siu Tai is namelijk nogal lui en lijkt de zaken niet echt serieus te nemen. Regelmatig moet hij zijn zoon dus ook uit de problemen helpen. De tijden lijken alleen steeds meer te veranderen. Veel Engelse kolonisten vestigen zich in China. Al deze mensen hebben natuurlijk niet de culturele achtergrond die de Chinesen wel hebben en dit geeft veel problemen. Ze hebben dus ook totaal geen benul van wat een Boeddhabeeld voor de gemeenschap betekend. Als een van de belangrijke Engelsen bijna jarig is proberen ze dus ook een van de beelden te kopen. Het hele dorp gaat in opstand en de Engelse druipen in eerste instantie af. Maar opgeven doen ze niet. Ze besluiten dat eerst Chang maar uit de weg geruimd moet worden. Hij is de meest invloedrijke persoon uit de stad. Zonder hem zullen de mensen veel makkelijker over stag gaan. Samen met hun Chinese vrienden organiseren de Engelse een bokswedstrijd. Chang wordt op zo'n manier uitgedaagd dat hij er niet onder uit kan. Chang Siu Tai biedt zijn vader aan om het duel voor hem te vechten. Chang wil hier echter niets van horen. Hij vindt niet dat Chang Siu Tai al aan zo'n grote verantwoordelijkheid toe is. Maar Chang Siu Tai laat zich niet uit het veld slaan. Hij stopt iets in zijn vaders thee. Nog voordat de man bij de voordeur is raakt hij tijdelijk verlamd. Chang Siu Tai helpt hem in bed en blij gaat hij naar de wedstrijd. Ondanks dat het wat moeite kost weet hij te winnen. De Engelsen zijn woedend en beramen zonder pardon een aanslag op Chang en zijn zoon. Ook dit plan valt in het water. Maar dan krijgen de Engelsen hulp van een groep Japanse samurai's. Deze staan onder leiding van Yamaguchi (Chan Wei Man), een meedogenloze vechter. Het ziet er naar uit dat vader en zoon hier niet tegen opgewassen zijn. Hierdoor lijkt de toekomst van het Boeddha beeld opeens te wankelen.

Voor meester regisseur Sun Chung de laatste film die hij maakte voor de Shaw brothers. Opvallend is dat dit een vrij lichte komedie is en dat valt nogal op tussen zijn overwegend serieuze films. 'My rebbelious son' is dus ook meer een film die je bij een individuele productie maatschappij zou verwachten. De hype van die tijd was ook kung fu komedie. Waarschijnlijk probeerde de studio de tegenvallende resultaten hier wat mee te redden. Helaas was het hele genre ten dode opgeschreven en mocht dit alles niet baten. Zoals altijd weet Sun Chung weer iets moois van zijn film te maken. Zijn werkwijze is totaal anders dan die van andere Shaw regisseurs. De manier waarop hij met de binnensets om gaat is heel bijzonder. Je hebt bijna geen moment het gevoel dat het daad werkelijk binnen opgenomen is. Dit doet hij hoofdzakelijk door maar heel weinig van de achtergrond doeken in beeld te laten komen. Verder maakt hij op zijn kenmerkende wijze gebruik van de grootte van de sets. Zonder moeite gaan we gewoon complete gebouwen door. Er zitten dus veel lange en bewegende camera shots in de film. Vooral de moderne dansscène zit hier vol mee. De camera volgt iedereen op de dans vloer terwijl er stiekem gevochten wordt. Verder wordt er regelmatig gecombineerd met buiten opnames. Fu Sheng speelt een personage zoals hij eigenlijk altijd speelt. Jong, brutaal, weinig serieus maar toch een goede vechter is de beste manier om hem te omschrijven. Zoals altijd doet hij het leuk. Wat gezegd mag worden is dat hij bijna al zijn gevechten zelf doet. Heel af en toe wordt er gebruik gemaakt van een stuntman. Het vele wapen gebruik maakt dit extra bijzonder. We zien hem vechten met een stok, hellebaard, kiem en nog vele andere wapens. Dit alles zit vooral in het eindgevecht wat enigszins in toernooi stijl is. Als laatste neemt hij het op tegen Chan Wei Man. Naar mijn idee had Chan Wei Man best een wat grotere rol mogen hebben. Echt dialoog heeft hij niet en zijn gevechten beperken zich tot twee. Echt lang zijn deze gevechten nu ook weer niet te noemen. Zijn personage is Japans en hierdoor hanteert hij natuurlijk een Samurai zwaard. Dit staat hem erg goed en het zelfde geldt eigenlijk ook voor zijn kleding en haardracht. Een andere acteur die wel veel vecht in 'My rebbelious son' is Ku Feng. Normaal gesproken zijn de rollen die hij speelt niet zo actief. Hij is meer een drama acteur. Toch staat hij zijn mannetje goed. Pas als je op het benenwerk en de details in de handen gaat letten valt hij door de mand. Het verhaal van de film zit goed in elkaar. Hoofdzakelijk wordt het verschil tussen de Europese en Chinese cultuur aangehaald. Tradities tegen moderne onverschilligheid en vooral respect is erg belangrijk. Hier door ontstaat er een zelfde soort combinatie als in Liu Chia LIang's 'My young aunty'. Traditionele Chinesen nemen het op tegen verwesterde Chinesen. Dit geeft een rare combinatie wat kleding betreft. Want de een loopt in driedelig pak of hoepelrok terwijl de andere in zijn authentiek Chinese kloffie loopt. Ondanks dat het een soort komedie is heeft de humor niet de overhand. Het blijft allemaal bij wat gekkigheid en gaat niet over de top. Fu Sheng trekt zijn gebruikelijke gekken bekken en dit werkt erg goed. 'My rebbelious son' is dus ook een lekker luchtige film die absoluut voor een leuke avond kung fu en humor zal zorgen.

Copyright kungfufilms.nl (2005)