Wanneer er in Japan niemand meer is om te verslaan besluit een groep ninja’s om hun horizon te verbreden. Ze gaan naar China, maar stuiten op grote weerstand bij de Shaolin tempel. Het wordt zelfs zo erg dat ze de strijd verliezen en dat hun leider harakiri pleegt. Dit komt hard aan bij de broer van de overleden ninja en onmiddellijk wordt het plan voor wraak in werking gezet. In de Shaolin tempel is de hoofdmonnik niet echt blij met het behaalde resultaat. Een monnik hoort een vredig leven te lijden en dit soort gevechten passen niet in dit beeld van wat boeddha voor ogen had. Het resultaat hiervan is dat hij besluit om de deuren van de tempel te sluiten en niemand meer binnen te laten. Bijna gelijk met deze beslissing vertrekt Wong Chi Chow (Alexander Lo Rei) een Japanse boeddhistische monnik naar China. Na het ondergaan van een zware test, is hij degene geworden die in China de Japanse tempel mag vertegenwoordigen. Het is de bedoeling dat hij zo veel mogelijk leert en de kennis mee terug naar Japan neemt. Maar hij komt voor een dichte deur te staan. Door de recente aanvallen van de ninja’s is er vanuit de tempel natuurlijk helemaal weinig vertrouwen richting Wong Chi Chow. Als er dan ook nog een nachtelijk slachtpartij plaats vindt in de tempel, wordt hij natuurlijk als de verdachte aangewezen. Het kost moeite om zijn onschuld te bewijzen. Uiteindelijk weet hij zijn collega Boeddhisten er van te overtuigen dat hij aan de zelfde kant staat. En dit is precies op tijd want de broer van de overleden ninja zet net de grote aanval in. Samen met de hulp van een reizende monnik die uit de getto’s van Amerika komt binden ze de strijd tegen het kwaad aan.

Er heerst nogal wat verwarring over de lengte van deze film. Helaas weet ik hier ook niet het fijne van want er zijn verschillende theorieën. De eerste is dat ‘Ninja the final duel’ oorspronkelijk acht uur lang was en bedoeld was al een televisie film. Later is deze uitgebracht op video in een sterk gereduceerde versie van negentig minuten. De tweede theorie heeft het over een film die uit drie delen bestaat en allemaal de zelfde titel hadden. Dit zou het middelste deel moeten zijn en de andere twee zijn met de jaren verloren gegaan. Zoals bij meerdere films uit Azië zal deze onduidelijkheid wel nooit opgelost worden.  Aangezien er nooit echt goed bijgehouden werd wie wat uit bracht en wat het precies was. Zoals je van regisseur Robert Tai wel kan verwachten is ‘Ninja the final duel’ een hele aparte film geworden. Alles is extreem experimenteel en de realiteit is ver te zoeken. Maar juist hierdoor is de film zo vermakelijk. De opening van de film is een introductie van de ninja’s in de zelfde stijl als ‘Ninja in the dragon’s den’. Het gaat er alleen wat minder serieus aan toe. Eerst krijgen we trainingen te zien die redelijk serieus lijken, maar als we bij de speciale technieken komen gaat het loos. Het mooiste is wel de ‘Water spider assault unit’ waar de ninja’s op reuze spinnen over het water peddelen. Ze schieten met spin en al de lucht om vervolgens meters verder op terecht te komen. Vervolgens worden de ‘Iron tiger concquers the forrest’ getoond. De ninja’s zetten een masker en vel gekleurde pruik op. Vervolgens klimmen ze met de bekende ijzeren klauwen in bomen om hun slachtoffer te verrassen. Ook erg opvallend is dat de ninja’s kunnen verdwijnen en zich kunnen voortbewegen onder de grond als een soort mol. Redelijk apart dus allemaal en meteen een reden om de film niet al te serieus te nemen. Dit soort extremiteiten gaan nog wel even door. Want hoe vaak kom je in het oude China een zwarte monnik tegen die uit de getto’s van New York komt. En de kans dat je twee verwijfde harikrisna’s tegen komt in die tijd lijkt me niet veel groter. Een ding is zeker je gaat van de ene verassing in de andere en dit zorgt voor een erg vermakelijk resultaat. De grootste verassing is toch wel het gevecht van Alice Tseng. Tijdens het baden wordt ze verast door de ninja’s en raakt verwikkeld in een bloederige strijd. Het aparte van deze scène is dat ze compleet naakt is. Alles is volledig zichtbaar en het gevecht neemt zeker een minuut of drie in beslag. Het is dus niet zo dat dit even voorbij flitst. Om deze reden alleen zal ‘Ninja the final duel’ het erg goed doen bij cult liefhebbers en de mannelijk kijker in het algemeen. Zeker een film vol met aparte karakters en situaties dus, maar hoe zit het met de gevechten. Alles is precies zoals je mag verwachten van Robert Tai. Iets versneld en af en toe aangevuld met wat touwtjes werk. De choreografie gaat van redelijk lange series naar snelle edits. Opvallend is het regelmatige gebruik van een groothoek lens iets wat voor redelijk apart beeld zorgt. Alexander Lo Rei heeft de gebruikelijke stoere uitstraling en doet in het begin een kleine imitatie van Bruce Lee. De gevechten zijn dus leuk om naar te kijken maar het realisme is ver te zoeken. Wat locaties betreft iet het er allemaal goed uit. De tempel wordt goed in beeld gebracht en alles speelt zich hoofdzakelijk in het bos af. Een heel eerlijk oordeel zou zijn dat dit eigenlijk een hele slechte film is. Maar door alle rariteiten en gekkigheid is het allemaal extreem vermakelijk. Dit een film die zeker het kijken waard is en daarna zeker nog enige tijd op een grappige manier door je hoofd blijft spoken.  

Copyright kungfufilms.nl (2004)