Voor mensen van buiten de stad lijkt Sjanghai een plaats van onbegrensde mogelijkheden. Dagelijks stromen er dus ook tientallen mensen de stad in op zoek naar een beter leven. Hierin zien de diverse gangster een grote bron van inkomsten. Ze vragen ze om beschermgeld en persen ze af wanneer mogelijk. Heel af en toe staat er iemand op die weestand bied maar dit wordt vaak met grof geweld de kop ingedrukt. Dit maal is het Fan Kao To (Yang Kwan) die genoeg vindt. Met gemak weet hij de afpersers te weren. Het vraagt ze meteen de boodschap dat hij niet zal buigen aan hun baas te geven. Vervolgens laat hij het kleine voedsel stalletje wat hij heeft achter zich in gaat opzoek naar werk in de haven. Dit doet hij omdat zijn moeder en zus binnenkort de stad in zullen komen. Fan Kao To heeft liever niet dat hij hun in gevaar brengt en ziet af van verdere acties. Dit duurt echter niet lang want in de haven ziet hij wederom hoe werkers vernederd en afgeperst worden. Zijn gevoel voor gerechtigheid speelt meteen op en hij gaat zonder pardon met ze op de vuist. Gelukkig is hij erg sterk en met gemak verslaat hij de gangsters. Dit valt natuurlijk niet helemaal lekker bij de grote baas (Li Ying). Maar echt tijd om hier wat aan te doen heeft hij alleen niet. Nog niet zo lang geleden heeft hij met veel pijn en moeite Ma Yung Chen uit de weg weten te ruimen. Nu gaat het gerucht dat zijn zus en moeder opzoek zijn naar wraak. Beide dames schijnen er goede vechters te zijn en met de herinnering die hij aan Ma Yung Chen heeft lopen de rillingen hem al over de rug. Hij besluit al zijn mannen hun te laten opwachten om ze te vermoorden. Verbazingwekkend genoeg gaat dit allemaal erg makkelijk. Het blijkt dat ze zich vergist hebben en de familie van Fan Kao To om het leven gebracht hebben. Niet echt handig want Fan Kao To gaat helemaal door het lint. Hij bestormt het hoofdkwartier van de gangsters voor wraak. Toevallig valt dit precies samen met de aankomst van Ma Su Chen (Judy Lee) die wraak voor haar broer zoekt. Samen doen ze een poging om eens en voor altijd met de gangsters af te rekenen.

Gemaakt in maar achttien dagen en met een verhaal wat simpel weg om wraak en onderdrukking gaat. Het is dus een echt school voorbeeld van een kung fu film. Het verhaal gaat verder waar ‘Boxer from Shantung’ ophoudt. Natuurlijk hebben ze met deze individuele productie nooit het niveau van de Shaw brothers klassieker weten te handhaven. Wat wel vergelijkbaar is zijn de sfeer en de wilskracht in de gevechten. Acteur Yang Kwan speelt de hoofdrol maar zijn spel is wat vlak en het lukt hem niet echt om te schitteren. Zijn gevechten zijn wel leuk maar missen net dat beetje meer om je echt op het puntje van je stoel te krijgen. Maar het lijkt er erg op dat dit met opzet gedaan is. De film werd namelijk als opstap gebruikt voor de op dat moment zestien jarige Judy Lee. Haar rol is niet super groot te noemen maar haar prestatie des te opvallender. Vanaf het begin van de film zien we haar af en toe even het verhaal in komen. Hier laat ze nog niet veel van haar kunnen zien maar in het laatste half uur gaan de remmen los. Ze krijgt een blik in haar ogen die vergelijkbaar is met die van Bruce Lee en slaat, hakt, schopt en snijdt zich een weg door en eindeloze stroom tegenstanders. Je moet hier natuurlijk wel even rekening mee houden dat het een film uit 1972 betreft. ‘Queen boxer’ valt dus ook in de categorie ‘Basher’ en gaat dus ook om het betere hakwerk. De choreografie is dus ook nog niet zo verfijnt als het vele jaren later zal zijn. Het is alleen allemaal wel erg intens in dat is ook de kracht van deze film. Wat het ook bijzonder maakt zijn de lagen en onafgebroken takes waarin het gevecht plaats vindt. Hiermee weet Judy Lee enorm veel respect af te dwingen. De tegenstanders hanteren in stijl van het eerdere deel allemaal een klein hakbijltje. Deze belanden werkelijk over alle met grote stromen bloed als gevolg, erg gewelddadig dus. Bij een film die in achttien dagen gemaakt is kan je wel bedenken dat het allemaal wat magertjes aanvoelt. Echt bijzondere kleding wordt er niet gedragen en het komt allemaal wat allerdaags over. Het zelfde geldt voor de locaties waar gefilmd is. Gewoon in de stad met een gebouw als grote middelpunt. Dit is het hoofdkwartier van de gangsters en een gebouw van twee etages. Het grappig is dat dit de enige plek waar een beetje opvallend camerawerk gebruikt wordt. Meerdere malen gaat de camera van boven naar beneden of anders om. Dit resulteert natuurlijk wel in opvallend lange shots. Want eerst gebeurt er wat benden, de camera gaat omhoog en we gaan daar verder met de scène. Als muziek worden er stukjes gebruikt uit ‘Once upon a time in the west’, ‘Fist of fury’, de begin tune van ‘Shaft’ en nog een aantal andere klassiekers. Dit past lekker bij het low budget sfeertje wat de film uitstraalt. Ondanks dat het verhaal weinig voorstelt weet Judy Lee met haar eindgevecht de film iets meer mee te geven. Het laatste half uur is dus ook het leukste en haalt deze gemiddelde film een behoorlijk stuk omhoog.

Copyright kungfufilms.nl (2005)