Het keizerlijk paleis wordt belegert door duizenden soldaten. Langzaam maar zeker begint de keizer in te zien dat het een verloren strijd is. Hij besluit standvastig op zijn plek te blijven en samen met het paleis te onder te gaan. De kans om de Ming dynastie niet compleet verloren te laten gaan probeert hij toch nog te benutten. Hij vraagt aan de leider van de ‘Black dragon society’ (Lo Wei) of hij voor zijn vier maanden oude zoon wil zorgen. Deze gaat hiermee akkoord en direct na hun vertrek steekt de keizer zijn paleis in brand. De macht over het land wordt overgenomen en de zoektocht naar de zoon van de keizer begint. Yancang (Tien Feng) vermoedt dat de jongen zich bij de ‘Black dragon society’ bevindt. Eerst probeert hij op vriendelijk wijze de jongen in handen te krijgen, maar als dit niet lukt komt hij met een compleet leger. De ‘Black dragon society’ is totaal verrast en de strijd wordt vrij snel beslist. Hun leider raakt dodelijk gewond. Nog voordat hij sterft stuurt hij zijn dochter Shangguan Xiuyi (Cheng Pei Pei) op pad om de jongen in veiligheid te brengen. Met moeite verlaat ze samen met Jin Zhenxiang (Ng Fung) haar vader. De reis gaat naar de andere kant van het land waar zich de ‘White dragon society’ bevindt. Deze wordt geleid door haar oom en samen hopen ze de Ming in ere te herstellen. Maar het wordt alles behalve een makkelijke reis. Yancang zit ze nog steeds op de hielen en het reizen met een baby van vier maanden is ook niet makkelijk. Om het kind te voeden vragen ze hulp bij het eerste huis wat ze tegen komen. Zhou Feiyun (Yuen Hua) helpt ze zonder er ook maar iets voor terug te vragen. Als dank beroven ze hem van zijn kleren. Misschien niet helemaal netjes om te doen maar nood breekt alle wetten. Ondertussen zet Yancang alles op alles om ze te pakken te krijgen en het kind te doden. Gelukkig krijgen ze hulp uit een wel hele onverwachte hoek.

Een echte avonturen film met in de hoofdrol niemand minder dan Cheng Pei Pei. Ze wordt bijgestaan door Yuen Hua en de wat minder bekende Ng Fung. Samen nemen ze het op tegen een grote groep gangsters. Deze worden aangevoerd worden door Tien Feng die iedereen wel kent uit de films van Bruce Lee. Onderweg moeten de helden allerlei verschillende problemen overwinnen. Dit loopt uiteen van het voeden van de baby, het passeren van diverse controle posten tot het verslaan van een compleet leger. Het verhaal zit verassend in elkaar en kent diverse lagen. Natuurlijk valt het onder het Wu xia genre maar regisseur Lo Wei houdt het allemaal goed overzichtelijk. In het begin lijkt het er op dat het verhaal erg voorspelbaar wordt maar na een half uur blijkt dit heel anders te zijn. Er komt toch meer bij kijken dan verwacht. Het verhaal ontwikkeld zich als meer dan alleen een reis verslag. Opvallend is dat de helden uit de film nog compleet onervaren zijn. Ze zijn nog nooit eerder echt weg geweest uit het beschermende fort. De missie die ze moeten volbrengen rust dus ook als een zware last op hun schouders. Dit wordt duidelijk gemaakt in een of twee dramatische scènes waarin Cheng Pei Pei echt schittert. Verder krijgt ze wat weinig zendtijd. Er wordt dus ook niet echt naar de individuele personages gekeken. Het verhaal wordt meer verteld vanuit de ogen van het drietal. Het gevolg hiervan is dat er maar weinig van close ups gebruik gemaakt wordt. Logischerwijs valt hierdoor de persoonlijke prestatie van de acteurs enigszins in het niet. Wat locatie betreft is de film groots opgezet. Praktisch alles is buiten gefilmd en er zijn bijzonder veel figuranten op de been. Vooral de feestelijke optocht in een van de steden is hier een mooi voorbeeld van. Een ander mooi voorbeeld is het gevecht waarin onze drie helden het opnemen tegen een groot leger. Voor begrip van deze tijd is het gevecht wat we te zien krijgen niet echt vernieuwend. Maar voor de begrippen in 1969 was dit absoluut baanbrekende choreografie. Er zitten diverse details in het gevecht verwerkt en dit gaat gecombineerd met opvallende strategische keuzes. Cheng Pei Pei en Yuen Hua slaan, steken en snijden zich letterlijk een weg door honderden slachtoffers. Het dodental ligt dus ook erg hoog. Voor het eind gevecht wordt er een oude kung fu meester het verhaal in gehaald. Door jaren van kung fu training is de kleur van het gezicht van de man veranderd in een zilvergrijze tint. In combinatie met zijn grijze haren geeft dit een behoorlijk bizarre uitstraling. ‘Raw courage’ is dus een bijzonder aangename verassing te noemen. Natuurlijk kent de film de standaard tekortkomingen van een film uit deze periode, maar dat vergeet je snel. Als Low Wei net even iets meer aandacht besteed had aan de personages was het absoluut een klassieker geweest. Nu moet de film het doen met meer dan gemiddeld en dat is nog steeds goed.

Copyright kungfufilms.nl (2005)