 |
Bij films in het algemeen is het zo
dat de acteurs de meeste credit krijgen. Zij zijn het gezicht van de
film en diegene die op de voorgrond staan. De keuze voor het zien van
een film wordt dus ook vaak bepaald aan de hand van de acteurs die mee
spelen. Regisseur komen op de tweede plaats en krijgen meer respect van
echte filmliefhebbers dan het grote publiek. De regisseur bepaald hoe de
film zal worden en hij legt al zijn creativiteit, ziel en zaligheid in
een project. Maar voor Hongkong is er nog een derde tak, namelijk de
stuntmannen. Hun inzet, doorzettingsvermogen en lef maakt de Hongkong
cinema al jaren wat het is. Eigenlijk zijn het dus ook de stuntmannen
die voor de Hongkong films het meeste respect verdienen. Hoe vaak zet
een gedurfde stunt niet aan tot het grijpen naar de afstandsbediening.
Om vervolgens dit pijnlijk moment meerdere malen achter elkaar te
bekijken. Mannen springen vanaf bruggen naar lantaren palen, vallen van
daken, duiken van auto’s of laten zich keihard door een raam gooien. Er
zijn maar weinig mensen die deze waaghalzen bij naam kennen. Vaak leiden
ze een terug getrokken leven wat bestaat uit trainen, trainen en
presteren. Met als enige wens ooit uit de schaduw te kunnen treden en
een echte ster te worden. Grote namen als Jackie Chan, Sammo Hung, Yuen
Biao begonnen ooit als stuntman. En bleven ondanks hun sterren status
hun eigen duizeling wekkende stunts doen. Maar ‘Red trousers’ gaat niet
over de bekende stuntmannen, maar probeert het verhaal van zij die hun
leven wagen voor ons vermaak.
De basis van de stunt mannen gaat
terug naar het begin van de vorige eeuw. Peking opera was toen vermaak
nummer één. De mensen die dit uitvoerden waren goed geschoolde
acrobaten, zangers en acteurs. Toen langzaam de film zijn intrede deed
waren zij natuurlijk de aangewezen personen voor stunts en choreografie.
Dit is ook waar deze documentaire na een intro mee begint. De intro is
het begin van een korte film die als een rode draad door het verhaal
heen loopt. Dit heeft regisseur Robin Shou (die grote bekendheid kreeg
door zijn rol in ‘Mortal kombat’) gedaan om niet continue terug te
hoeven grijpen naar ouder materiaal. Hiermee zet hij de stuntmannen van
nu extra in de spotlight. Helaas is stukje film het minste deel van de
documentaire. De kwaliteit van de belichting doet denken aan dat van een
televisie serie. Tevens is er besloten er toch een klein verhaal in te
verweven. Dit slaat kant nog wal en is compleet irrelevant voor het
uiteindelijke doel. De stunts die getoond worden zijn daarentegen wel
weer indrukwekkend. We krijgen goed te zien hoeveel moeite een stunt
kost en hoe gevaarlijk het kan zijn. Eerst moet er geoefend worden en
dan pas kan het uiteindelijk resultaat gefilmd worden. Zelfs deze opname
kan niet helemaal naar wens zijn en een aantal maal over moeten. Dit kan
dus betekenen dat de stuntman meerdere malen de zelfde val moet maken.
Het zijn dus ook hoofdzakelijk valpartijen die we te zien krijgen. Om
dit in te leiden krijgen we wat korte vechtpartijen te zien. Helaas zijn
dit vrij vlot gemonteerde gevechten. Geen lange uitwisselingen van
trappen en stoten. Het korte filmpje zit ook helemaal vol met digitaal
vernuft. Het is duidelijk te zien dat ‘The matrix’ een grote inspiratie
bron was. Buiten alle onbekende stuntmannen worden er ook bekende
geïnterviewd. Liu Chia Liang, Sammo Hung, Ridley Tsui en Jude Poyer
vertellen allemaal hun verhaal. Maar het meest indrukwekkende verhaal
van allemaal gaat over een ongeval. Als er tijdens een opnamen jaren
geleden een kabel breekt maakt een stuntman een enorme val. Op het
moment dat dit gebeurde zat hij op ongeveer tien meter hoogte. Beneden
hem was rotsachtig gebied en niets om zijn val te breken. Je kan je dus
wel indenken dat de landing niet zachtjes is geweest. De man is
afgevoerd naar het ziekenhuis en heeft maar liefs twee jaar nodig gehad
om te herstellen. In het interview wat volgt verteld hij rustig over
zijn ervaring als of het de normaalste zaak is. Ook wordt er een bezoek
gebracht aan een Peking opera school in China. Hier krijgen we te zien
hoe er heden ten dagen nog steeds mensen opgeleid worden. Het gaat er
niet meer zo hard aan toe als vroeger, maar toch zijn de meeste er niet
omdat ze het zo leuk vinden. Financiële noodzaak is vaak een belangrijke
reden. Stuk voor stuk hopen ze beroemd te worden als ze de school
verlaten hebben. De ironie hiervan is dat maar weinig echt succes zullen
behalen. Voor de rest zal al deze zware training voor niets geweest
zijn. Over het algemeen biedt ‘Red trousers’ een leuke blik in het leven
van een stuntman uit Hongkong. Helemaal compleet is het niet maar ik
betwijfel of een documentaire over dit onderwerp dat kan zijn. Als je
wat meet te weten wil komen over Hongkong cinema is dit zeker een
aanrader. Het is namelijk een leuke combinatie van spectaculaire stunts
en interessante interviews. Het filmpje dat de rode draad vormt had
alleen best gereduceerd mogen worden naar alleen maar de stunts.
Copyright
kungfufilms.nl (2005) |
