De ambassadeur van China staat op het
punt een grote onthulling te doen. Wat hij te melden heeft zal de
Chinese triade ten gronde richten. Hij is van plan dit te doen tijdens
een groot congres. De gehele wereldtop zal hier aanwezig zijn. Op deze
manier weet hij zeker dat de informatie op de juiste plek terecht zal
komen. Omdat hij ook weet dat zijn leven niet meer veilig is heeft hij
inspecteur Lee (Jackie Chan) gevraagd hem te beschermen. Maar ondanks
alle voorbereiding en inzet wordt er toch een aanslag gepleegd. Lee zet
onmiddellijk de achtervolging in maar faalt om de dader te pakken.
Natuurlijk reageert James Carter (Chris Tucker) ook op de oproep. Vanaf
dat moment is het tweetal wederom onafscheidelijk. De ambassadeur
overleeft de aanslag maar is er behoorlijk slecht aan toe. Zijn dochter
laat Lee en Carter beloven de dader te pakken. Beide heren stemmen hier
mee in en starten onmiddellijk hun onderzoek. Hierbij komen ze er al
snel achter dat het spoor naar Parijs leidt. Hier moeten ze op zoek naar
de leider van de triade en een lijst met alle kopstukken. Vanaf het
moment dat ze aankomen wordt het ze meteen moeilijk gemaakt. De
plaatselijke politie wil ze er niet hebben en de triades al evenmin. Dit
geeft wel aan dat ze op het goede spoor zitten maar makkelijk krijgen ze
het er niet mee. Al snel is er geen weg meer terug. Dit geldt helemaal
voor Lee want hij blijkt een link te hebben met de triades die hij
liever niet heeft.
Na zes jaar is toch zo ver, 'Rush hour
3' is een feit. De eerdere delen waren Jackie Chan's meest succesvolle
films in het westen en dus moest er een derde komen. Maar zonder Chris
Tucker zou het niet compleet zijn. Jackie Chan had allang zijn
medewerking toegezegd maar zijn drukpratende wederhelft was niet zo
happig. Er werd gesproken over exorbitante bedragen en uiteindelijk werd
de knoop doorgehakt. Met beide heren aan boord kon er begonnen worden
met filmen. De vraag is alleen wat voor invloed heeft het gesteggel over
geld uiteindelijk gehad op het eindresultaat. Een groot bedrag van het
budget ging namelijk op aan de acteurs. Dit geeft een rare smaak als je
bedenkt hoe close Jackie Chan en Chris Tucker in de film lijken.
Laten we niet in de voorgeschiedenis
van deze productie blijven hangen maar gewoon kijken naar het
eindresultaat. De eerste twee delen gaven al aan dat het niet om het
verhaal ging. Dit dient simpelweg als een excuus voor actie en humor.
Het derde deel is ook geen uitzondering en het verhaal is dus ook
minimaal. Eigenlijk volgt het exact dezelfde indeling als de eerdere
delen. Maar met nieuwe grappen en actie maakt dit eigenlijk geen klap
uit. De film windt er geen doekjes om en na een geweldige introductie
van Chris Tucker mag Jackie Chan zijn ding doen. Beide scènes zetten
meteen een goede toon. Humor en actie wisselen elkaar snel af. Het tempo
is goed en als kijker vliegt de tijd snel aan je voorbij. Dit gaat
eigenlijk allemaal goed tot we driekwart in de film zijn. Hier lijkt de
formule opeens niet meer zo serieus genomen te worden en belanden Chris
Tucker en Jackie Chan opeens in een duet. Jackie Chan komt via een soort
trapeze zingend een theater binnen terwijl Chris Tucker op het podium
staat. De reden waarom ze daar zijn is duidelijk maar het zingen totaal
misplaatst. Chris Tucker heeft er sowieso een handje van om zich luid
kwelend door deze productie heen te werken. Dit is best grappig allemaal
maar een zingende Jackie Chan is gênant. Nou heeft hij in de loop der
jaren genoeg albums uitgebracht in Azië en deze verkochten goed. Het is
dus niet zo dat hij niet kan zingen. Het gaat er meer om dat deze scène
totaal niet past bij zijn personage en het gevoel van de film. Gelukkig
blijft het bij deze ene misstap en al snel zit je er zo weer helemaal
in. Helaas is het daarna wel zo dat de film iets te snel afgelopen is.
Nog geen negentig minuten film is namelijk niet veel. Hiervan is tachtig
minuten echt film en de rest aftiteling. Er had dus best een scène of
twee bij gekund maar waarschijnlijk was het budget op.
Als we de speelduur en die ene scène
vergeten is het een prima film. De chemie tussen Jackie Chan en Chris
Tucker is als vanouds en ze vullen elkaar perfect aan. Hier valt weinig
over te zeggen dat niet voor de eerdere film geldt. Het grootste
verschil is misschien dat Jackie Chan ouder is geworden en Cris Tucker
zijn kaaklijn verdwenen is. Zijn gezicht is wat boller dan voorheen een
bewijs dat hij een goed leven heeft. Om het tegen onze helden op te
nemen is er natuurlijk een schurk nodig. Nadat Steven Seagal, Jean
Claude van Damme en Tony Jaa niet beschikbaar waren viel de keuze
uiteindelijk op Hiroyuki 'Henry' Sanada. Voor de echte kung fu film
liefhebbers een bekende naam. Hij was onder andere te zien in 'Ninja in
the dragons den' en 'Shoguns ninja' wat beide klassiekers zijn. Hierin
bewees hij absoluut een boeiende tegenstander te zijn voor Jackie Chan.
Een andere maar opvallender tegenstander is Sun Ming Ming. Deze reus
wordt natuurlijk op hilarische wijze bevochten door onze helden. De
intrigerende Noémie Lenoir zorgt samen met Youki Sudoh voor het
vrouwelijk schoon. Ze doen dit beiden op hele andere wijze maar doen
niet onder voor elkaar.
Dat Jackie Chan een dagje ouder wordt
weten we allemaal. Echt veel hoeven we dus ook niet meer van hem te
verwachten. Toch weet hij zich aardig te manifesteren. Veel van zijn
typische bewegingen en situaties passeren de revue. Zo worden we in het
begin meteen getrakteerd op een achtervolging. Deze doet denken aan oude
tijden want Jackie Chan springt, klimt valt en duikelt om toch zijn
mannetje te pakken te krijgen. Het enige commentaar wat hierop is dat
het allemaal wat snel afgelopen is. Eigenlijk geldt dit voor alle actie
in de film. Als Hongkong film liefhebber hou je van eindeloze gevechten
en actie. De gemiddelde westerling kan dit helaas niet zo waarderen.
'Rush hour 3' is toch het meeste op het laatste publiek gericht en dus
laat het de fans met een drang naar meer achter. Dit neemt echter niet
weg dat goede gevechten en achtervolgingen in de film zitten. Het
kopstuk is natuurlijk het gevecht tussen Jackie Chan en Hiroyuki Sanada.
Ze gaan elkaar gewapend met zwaarden te lijf en alsof dat nog niet
genoeg is wagen ze zich op de Eiffeltoren.
Vanaf het moment dat 'Rush hour 3'
begint is er meteen een bepaalde herkenning. Een gevoel dat het allemaal
vertrouwd is. Het duurt even voordat dit gevoel een plekje heeft
gekregen en dan opeens is het duidelijk. De muziek doet heel erg denken
aan 'Enter the dragon'. Niet geheel vreemd want Lalo Schifren maakte de
muziek voor de film. Hij gebruikte hiervoor praktisch dezelfde
instrumenten als hij deed bij de overbekende Bruce Lee klassieker. De
muziek ligt dus erg lekker in het gehoor en brengt een goede sfeer.
Omdat Amerika en Hongkong al geweest
waren was er voor het derde deel een nieuwe locatie nodig. De keuze viel
uiteindelijk op de lichtstad Parijs. Een prima plek om een film te maken
om dat de stad genoeg moois te bieden heeft. Natuurlijk brengen we een
bezoek aan de Eiffeltoren en komen we langs de Arc de triomf. Verder
worden er vele stukken van de stad getoond. Alleen, het is wel duidelijk
dat de producenten zich enigszins vergist hadden in de mee werkendheid
van de stad. Een groot aantal scènes zijn namelijk opgenomen voor een
bluescreen. Waarschijnlijk konden de straten niet afgezet worden en kon
er dus niet te lang gefilmd worden. Opvallend is wel dat het bij de
Eiffeltoren bijzonder rustig is. Hier loopt werkelijk geen mens en er
mogen zelfs auto's onderdoor rijden. Dit betekent dus dat ze de gehele
locatie hebben afgehuurd en hiervoor hebben ze zeker weten flink in de
buidel moeten tasten.
'Rush hour 3' is zoals je
eigenlijk wel mag verwachten een prettige en lollige actie film. Jackie
Chan en Chris Tucker hebben nog steeds diezelfde chemie en zijn goed op
dreef. Het enige minpuntje is dat het lijkt of regisseur Brett Ratner
een beetje op het concept uitgekeken is. Hij gaat er wat rap door heen
en neemt er niet echt de tijd voor. Je blijft als kijker met een
onverzadigd gevoel achter en dat is volgens mij niet geheel de
bedoeling. Als er nog een deel zou komen dan is het wat anders. Maar
driemaal is scheepsrecht en een vierde deel zou een slecht idee zijn. Copyright
kungfufilms.nl (2008) |