Ergens in China wordt al jaren in een tempel de drakenbal bewaard. De beveiliging is hoog en de abt (Robert Tai) die verantwoordelijk is voor de bewaking hier van is een ware kung fu meester. Als de tempel op een dag aangevallen wordt door Bruce (Sky Dragon) delft de abt het onderspit en wordt de drakenbal gestolen. De abt is ten einde raad, maar Bruce meldt zich niet veel later om de abt zijn ware motief te vertellen. Bruce is de zoon van een goede vriend van de abt en trainde vanaf zijn jeugd in kung fu. Bruce is dus bijna onverslaanbaar en logischerwijs neemt hij de beveiliging van de drakenbal over. Dit is alleen niet van lange duur, want al snel weet Trinity (Steven Tartaglia) in het holst van de nacht de waardevolle drakenbal te stelen. De volgende dag als de politie het onderzoek start meldt zich ook een nogal vreemde interpol agent. Inspecteur Bambino (Roberto Lopez) zit al jaren achter Trinity aan en hoopt hem nu snel achter de tralies te zetten. Samen met een jong varken die hij altijd op zijn arm mee draagt gaat hij verder met zijn onderzoek en weigert iedere hulp van Bruce. Maar er blijkt meer aan de hand te zijn dan er eerst verwacht werd. Trinity stal de drakenbal in opdracht van Pachy (John Liu). Omdat Trinity een echte kunstdief is hij toch wel erg nieuwsgierig naar wat er nog meer bij deze drakenbal hoort en zegt tegen Pachy dat hij de bal alleen krijgt als hij de rest ook mag zien. Pachy is woedend en stuurt een grote groep Ninja's achter Trinity aan. Onhandig als deze is betrekt hij ook nog een Wen Ling (Helena Lee Hung), een dame die hij probeerde te versieren in het geheel. Maar inspecteur Bambino heeft en geheimwapen en Bruce zijn kung fu vaardigheden worden ook niet onbenut gelaten.

Een ding is zeker 'Trinity goes east' is een film die erg bijzonder in zijn soort is. Als je het begin bekijkt lijkt het er op dat het een Shoalin tegen ninja film gaat worden aangezien dit de eerste gevechten zijn die we zien. Maar al snel veranderd het naar een komische achtervolgingsfilm met diverse gevechten en kluchtachtige humor. Alles komt wat goedkoop over en dit wordt ook nog eens vertrekt door de matige Engelse dubbing. De stemmen zijn het zelfde als in 'Twinkel, twinkel my lucky stars' en ik denk dat de meeste dan wel weten hoe laat het is. Een persoon verdraaid op de meest flauwe manieren zijn stem zodat hij bij meerdere karakters past. Maar ondanks dat de film slecht is maakt dit hem juist weer leuk. Er gebeuren voldoende onverwachte dingen en de personages zijn super flauw. Steven Tartaglia die eerder te zien was in 'Armour of god 2' en 'Once upon a time in china' deelt de hoofdrol samen met Roberto Lopez. De laatste komt er goed van af met zijn Bud Spencer imitatie en weet met zijn logge lijf ook nog eens wat wushu bewegingen te laten zien. Verbazingwekkend hoe deze man zijn eigen flips en vlindertrappen maakt. Natuurlijk komt hij niet echt hoog van de grond, maar voor iemand zonder wu shu achtergrond is het zeker bijzonder te noemen. Ook zijn gevechten zien er wat ingestudeerd uit en ondanks dit zijn ze toch wel een compliment waard. Steven Tartaglia daar in tegen komt over als een klein kind met een vervelende en domme grijns die hij continue op zijn gezicht heeft. Ook de scene's die hij heeft met het varken zijn erg flauw en overbodig. De humor hierin komt niet echt over en is een beetje kinderlijk. Er waren zelfs momenten dat ik even aan 'Bassie en Adriaan' moest denken. Voor de helft van de tijd werd er een plastic varken gebruikt om dat het diertje niet echt mee wilde werken. Zodra het opgetild werd schreeuwde het werkelijk zijn longen uit het lijf en daar zaten ze niet echt op te wachten. Dan maar een plastic varken gebruiken moet de gedachte geweest zijn. Maar de Bruce Lee imitator Sky Dragon steelt werkelijk de show. Vooral zijn gevecht aan het begin tegen Robert Tai is heerlijk om naar te kijken, lekker old skool. En wat de film ook nog eens aantrekkelijk maakt is de aanwezigheid van John Liu. Na jaren niets recents meer van deze man gezien te hebben zal iedereen wel nieuwsgierig zijn of hij zijn extreme flexibiliteit nog steeds heeft. Het antwoord ligt een beetje in het midden. Nee zo flexibel als hij vroeger was is hij niet meer. Ja, voor een man van achter in de vijftig is hij erg lenig en hij gebruikt nog wel de zelfde technieken als vroeger. Het is alleen wel jammer dat hij maar een gevecht heeft.  Als eindconclusie wil ik zeggen dat dit een absolute cult klassieker is waar de ervaren kung fu film kijker zeker plezier aan zal beleven. Vooral de western soundtrack trekt het alles flink omhoog en zorgt zeker voor een verassend geheel.

Copyright kungfufilms.nl (2004)