|
Door alle moorden die Zatoichi (Katsu
Shintarô) in de loop der jaren pleegde kreeg hij een prijs op zijn
hoofd. Hij is dus ook een gezochte crimineel en continue jagen er
premiejagers op hem. Dit dwingt hem om keer op keer weer mensen te doden
om te overleven. Dit stemt hem steeds mistroostiger en hierdoor verlangt
hij naar rust en reinheid. Toevallig snuift hij ergens de lucht van
kersenbloesem op. Dit doet hem meteen denken aan een dorp waar het
altijd vredig was en de mensen vriendelijk. Door de regen vervolgt hij
zijn weg om een bezoek te brengen aan deze plek. Langzaam klaart het op
en als hij in het dorp aankomt is het lekker voorjaarsweer. Als eerste
brengt hij een bezoek aan de smid. Die reageert niet echt op Zatoichi.
Al snel heeft hij door dat deze een zwaard aan het smeden is. Vreemd
voor een zo vredig dorp. Zatoichi zoekt er niet echt iets achter en
besluit een bezoek te brengen aan het badhuis. Hier merkt hij vrijwel
meteen dat het dorp wemelt van de Yakuza. Langzaam maar zeker komt hem
ten gehore dat er veel veranderd is in het dorp. Twee jaar geleden
heerste er enorme droogte. Dit dorp was een van de weinige plekken waar
nog voedsel te vinden was. Als snel werd dit in de omgeving bekend en
allerlei gespuis kwam deze kant op. De echte verdeling van het dorp kwam
tot stand door een rijke vader en zijn zoon. Hun strijd zette de
dorpelingen lijnrecht tegenover elkaar. Voor Zatoichi een situatie die
hij graag wat verder zou willen bestuderen. Tevens is het Umeno ( Ayako
Wakao), die met haar zachte warme handen vorige keer enorm veel indruk
maakte, die hem laat blijven. Alleen zij lijkt een relatie te hebben met
een ondoorgrondelijke Yojimbo ( Toshirô Mifune). Zatoichi laat zich
hierdoor niet uit het veld slaan. Hij doet gewoon waar hij het beste in
is en dat is uitzoeken wat er aan de hand is en de orde herstellen.
Als we het hebben over de meest
bekende personages uit de Japanse filmgeschiedenis dan staan Zatoichi en
Yojimbo zeker in dat lijstje. Het lijkt dus ook een droom die
werkelijkheid wordt als ze beiden in een film te zien zijn. Helemaal als
ze ook nog eens door de acteurs neergezet worden die ze oorspronkelijk
gestalte gaven. 'Zatoichi meets Yojimbo' brengt ze beiden samen en is
daarom al de moeite waard.
Het verhaal doet enigszins denken aan
de oorspronkelijke 'Yojimbo' film van Akira Kurosawa. Één dorp waar twee
bendes de rust verstoren. Een vergelijkbare basis maar 'Zatoichi meets
Yojimbo' is een stuk minder duister. Het verhaal is ook wat meer
omvattender. Dit wil alleen nog niet zeggen dat de personages meer
diepte hebben. Want ondanks dat het verhaal erg boeiend is hadden de
personages best meer uitgewerkt kunnen worden. Er wordt weinig
achtergrond informatie verstrekt. Hierdoor worden de personages wat
moeilijk te begrijpen. Natuurlijk helpt het als je bekend bent met
Zatoichi en Yojimbo. Maar als je van beiden nooit eerder films gezien
hebt kan het best verwarrend zijn. Hier komt nog eens bij dat het
verhaal bijzonder traag is. Heel lang lijkt het nergens toe te lijden.
Toch zijn de situaties die gecreëerd worden boeiend genoeg. Hierdoor kom
je met gemak de film door. Want zowel Zatoichi als Yojimbo zijn alleen
al door hun houding en mimiek interessant genoeg om naar te kijken.
Vooral bij Zatoichi draait het allemaal om non-verbalen communicatie.
Het blijft leuk hoe een blinde telkens weer mensen die gewoon kunnen
zien aftroeft.
Film technisch is alles redelijk
standaard. Er is niets wat heel erg opvalt. Er is hier dus ook niets op
aan te merken maar verrassen doet het ook niet. Toch is alles wat we te
zien krijgen van goede kwaliteit. De sfeer is somber maar past goed bij
het verhaal.
Voor regisseur Kihachi Okamoto was dit
zijn enige Zatoichi film. Hij weet alles waardig neer te zetten maar
laat op wat kleine puntjes steekjes vallen. Zowel Zatoichi als Yojimbo
komen net niet over als ze zouden moeten. Ze zijn net niet rechtvaardig
genoeg en te veel bezig met hun eigen winstbejag. Het past namelijk niet
bij de principes van Zatoichi om zelf winst te willen maken uit een
situatie als deze. Wat ook bevreemdt is dat Yojimbo een gevaarlijke
situatie helemaal alleen door Zatoichi laat opknappen. Terwijl de een
vecht voor zijn leven staat de ander er bij en kijkt toe. Niet echt
gedrag dat past bij de bushidocode.
Wat actie betreft is het een typische
Japanse film. Er gebeurt dus ook vrij weinig. In het eerste uur wordt er
maar weinig gevochten. Pas tegen het einde breekt het geweld los.
Hierbij varieert het van grote slagvelden tot één tegen één gevechten.
De choreografie is strak en direct. Natuurlijk zijn Katsu Shintarô en
Toshirô Mifune absolute de beste vechters van de film. Het mooie hierbij
is dat deze beiden een compleet andere vechtstijl hebben. Logische
natuurlijk want eentje kampt met een handicap. Maar beide stijlen
blijven prachtig om naar te kijken. Zatoichi die zijn zwaard onderhands
vasthoudt en een wat rommelige indruk maakt tegen het superstrakke en
arrogante van Yojimbo. Naast dit tweetal verschijnt er ook nog een derde
vechter ten tonele. Zijn naam is Kuzuryu naar een dodelijk wapen wat hij
bij zich draagt. Helaas vormt dit wapen een kleine teleurstelling. Het
weegt namelijk totaal niet op tegen de mystieke opbouw die er gecreëerd
wordt.
Wat ook een belangrijk onderdeel van
de film vormt is humor. Het gaat hier alleen niet om luchtige maar om
duistere grappen. Mensen worden belachelijk gemaakt en vooral hebzucht
wordt hierbij aan de kaak gesteld. Het mooie is dat de verbale grappen
zelfs overkomen als je de Japanse taal niet meester bent. Het leuke
hiervan is dat er geweldig op irritante personages in de film gereageerd
wordt. Net als je als kijker denkt 'Pfff doe even normaal' reageert
iemand die zijn gedrag genadeloos afstraft.
Ondanks dat 'Zatoichi meets Yojimbo'
niet perfect is weet de film prima te vermaken. Het is als een prettige
reis door het oude Japan. Het verhaal heeft genoeg te bieden en de
personages zijn super vermakelijk. De film zal dus ook zeker niet
teleurstellen en zorgen voor een leuke ouderwetse avond vermaak.
Copyright
kungfufilms.nl (2006) |
