Een film als 'Blade runner' lijkt een beetje te misstaan op een website genaamd kungfufilms.nl. Toch is er een kleine link met de andere films die op de site terug te vinden zijn. Run Run Shaw, het brein achter de Shaw brothers, was namelijk een van de producers van de film. Niet dat dit heel erg veel betekent. Hij heeft nooit invloed gehad op het eindproduct en het enige wat hij gedaan heeft is zorgen voor geld. Een zuiver zakelijke zet waarmee hij zijn positie op de wereldmarkt hoopte te vergroten. Toch is het leuk om zulke zijsporen eens onder de loep te nemen want je weet namelijk nooit wat het je zal brengen.

Regisseur Ridley Scott had een overduidelijk visie tijdens het maken van 'Blade runner'. Hij wilde een hele bijzondere sfeer neerzetten en een huiveringwekkend toekomstbeeld creëren. In die periode waren de computers net aan hun grote opmars begonnen. Robots kwamen ook steeds meer in opspraak en dit riep natuurlijk allerlei vragen op. Want wat zou er gebeuren als robots hun eigen wil zouden creëren. Hoe zou het aflopen als hun schepper ze niet langer de baas zou zijn. Met dit als basis werd een verhaal geschreven. Alleen dit verhaal helemaal uitkauwen doet hij niet. Alles wordt omhult door mysterie en als kijker ben je continue aan het puzzelen. Dit pakt op een bijzonder positieve manier uit. Langzaam wordt de psychische druk aardig opgevoerd en krijgen de personages meer diepgang. Alleen als je een actie film verwacht kom je teleurgesteld uit. 'Blade runner' maakt namelijk geen haast. Alles kruipt voort op een bijzonder loom tempo. Zelfs de strijd die aan het einde de grote conclusie moet brengen is niet spetterend. Hier draait het meer om angst. Wat voor gevoel zou het geven als je door een menselijk roofdier opgejaagd zou worden. Dit kat en muis spel wordt op huiveringwekkende wijze weergegeven. Hier neigt de film zelfs een beetje naar het horror genre. Het genre waar de film dus ook in past is een psychologische triller. Het is er alleen wel eentje in een sience fiction jasje. 

De sfeer in 'Blade runner' is met het woord 'Duister' in een keer omschreven. Alles is grimmig en somber en voelt troosteloos aan. Er wordt overmatig gebruik gemaakt van regen en dit verzwaart alles nog eens. Een vrolijke film is het dus absoluut niet. Maar dit neemt niet weg dat de getoonde beelden enorm intrigeren. Door middel van rook en vreemde lichtval wordt een heel bizar geheel gecreëerd. Vaak kloppen deze effecten voor geen meter maar dit maakt het gevoel dat ze oproepen des te sterker. We bevinden ons immers in een toekomstige wereld en hebben geen idee wat er allemaal veranderd is. Echt diep op deze veranderingen wordt er niet ingegaan. We mogen deze zelf bedenken en invullen. Het is alleen bijzonder grappig om te zien hoe de computerschermen er in de film uit zien. Computers uit de jaren tachtig die het idee moeten wekken in 2019 te functioneren. De technologie is nu veel verder dan de ideeën die er geopperd worden. Opvallend is ook de overmatige consumptie van sigaretten. Want met het rookbeleid wat momenteel van kracht is zal er in 2019 waarschijnlijk alleen in geheime bunkers nog gerookt mogen worden. Al dit soort dingen schetsen samen een heel grappig beeld van een toekomst die nooit zal zijn. Misschien dat sommige zaken wel zullen gebeuren maar het jaartal dat hier neergezet wordt is iets te snel. Dit neemt trouwens niet weg dat 'Blade runner' een waanzinnige sfeer heeft. Een sfeer die bijna niet te vergelijken is met andere films. 

Om de beelden te versterken werd de hulp van niemand minder dan Vangelis ingeroepen. Een keyboard virtuoos waarvan bijna iedereen de naam wel kent. Hij weet een soundtrack neer te leggen die werkelijk briljant is. Evenals de beelden gaat het allemaal bijzonder traag. Geen snelle beats maar geluiden die totaal opgerekt zijn. Je kan hier compleet op weg drijven. Dit samen maakt de film een trip van meer dan twee uur waarin in je compleet weg spacet op geluid en beeld.

Harrison Ford was tweede keuze voor de rol van Rick Deckard. In eerste instant was het namelijk Dustin Hofman die ze voor de rol wilde hebben. Een keuze die voor de tegenstrijdigheid gemaakt werd. Dustin Hofman is namelijk totaal niet een heldhaftige type. Harrison Ford natuurlijk wel maar in de rol die hij hier neerzet komt dat niet heel erg naar buiten. Zijn personage heeft er allemaal niet zo'n zin in en is eigenlijk klaar met alles. Hierdoor is hij vrij passief. Toch bijt hij zich aardig vast in zijn missie. Harrison Ford doet het goed in deze rol. Hij kan zowel de drama als de actie scènes goed aan. Maar ons Hollands patriotten hart gaat natuurlijk onmiddellijk sneller kloppen bij het lezen van de naam Rutger Hauer. De manier waarop hij de doorgeslagen robot neerzet is heerlijk. Hij mag behoorlijk de psychopaat uithangen en daar is hij erg goed in. Beide acteurs zijn dus ook een prima keuze geweest. Opvallend is dat er verder nog best veel grote namen aan de film meewerkten. Alleen regisseur Ridley Scott heeft de meeste rollen tot bijzaak gereduceerd. Harrison Ford is het meeste in beeld en de rest dient als ondersteuning. Hierdoor wordt het allemaal behoorlijk claustrofobische. Iets wat door de sterke vertelling weer compleet weg geveegd wordt.

Copyright kungfufilms.nl (2008)

Op de tweede disk van deze 'Final cut' is een documentaire terug te vinden van maar liefs drie en een half uur. Hierin word de film besproken van het ontstaan van het idee tot het maken van deze 'Final cut'. Dit gebeurt doormiddel van interviews, stukken uit de film, verwijderde scènes, beelden van de set en ga zo maar door. Werkelijk alles wat je zou willen weten over de film word behandeld. Het enige nadeel hiervan is wel dat het allemaal wat lang duurt. Je moet er bijna een avond voor uittrekken om deze documentaire te bekijken. Iets wat natuurlijk geen probleem is als de interesse groot genoeg is.