|
Jason Tripitikas (Michael Angarano) heeft
een passie voor kung fu films. Regelmatig is hij dus ook te vinden in de
Chinese wijk van Boston. Hier speurt hij naar nieuwe titels van films
die hij nog niet kent. In één van deze winkels vind hij een hele
bijzondere stok. Een gouden wapen compleet versierd met allerlei
symbolen. In eerste instantie weigert Hop, de eigenaar van de winkel hem
de stok. Als Jason echter later gedwongen word Hop te misleiden door een
stel straat jongens loopt het helemaal verkeerd. Hop word neergeschoten
en Jason slaat op de vlucht. Voor hij de benen nam wist Hop hem nog wel
de stok toe te vertrouwen. Iets wat later zijn redding word. De stok
blijkt magische krachten te hebben en Jason een aantal dagen later
wakker in het oude China. Hier komt hij in contact met Lu Yan (Jackie
Chan) die hem de oorsprong van de stok uitlegt. Ooit was deze van de
onsterfelijke 'The monkey king' (Jet Li). Tijdens een gevecht met 'The
jade warlord' (Ngai Sing) werd deze gedwongen het wapen zo ver mogelijk
weg te gooien. Dit om zichzelf te redden maar zelf in het proces
versteend achter te blijven. Jason blijkt de persoon die dit onrecht kan
corrigeren en 'The monkey king' kan redden. Naast Lu Yan krijgt hij
hierbij hulp van Golden Sparrow (Liu Yi-Fei) en 'The silent monk' (Jet
Li). Samen moeten ze een reis naar het westen maken waar het gruwelijke
fort van 'The jade warlord' zich bevind. Maar deze heeft als snel door
wat er gaande is en stuurt de wit harige heks Ni Chang (Lee Bing-Bing)
achter ze aan. De reis die volgt is vol verassingen en extreme
gebeurtenissen. Voor Jason is het vooral een zoektocht naar zijn ware ik
en de essentie van kung fu. Echter neemt dit de gevaren niet weg en zal
leven of dood de strijd uiteindelijk beslissen.
Jaren hebben we gewacht op een samenwerking tussen Jackie Chan en Jet
Li. Helaas gebeurde dit maar niet tot ergens in begin 2007 het nieuws
kwam dat het wel ging gebeuren. Een bericht waar sceptische op
gereageerd werd. Want als we heel eerlijk zijn is dit ongeveer tien jaar
te laat. Beide heren zijn fysiek over hun top heen en heel veel vuurwerk
hoefden we dus niet te verwachten. Het project bleek ook nog eens een
Amerikaanse regisseur en schrijver te krijgen. Wederom een
teleurstelling voor de fans. Maar de film al veroordelen en afschrijven
voor het eindproduct er is zou niet wijs zijn. Helemaal niet als je
bedenkt de rest van de productie crew uit Chinezen bestaat. Een
openvizier is dus de enige oplossing om het eind resultaat te
beoordelen. We hoeven niet om de
heten brei heen te draaien en kunnen met een gerust hart zeggen dat 'The
forbidden kingdom' een erg prettige film is geworden. Hij staat bol van
de geweldige actie, mooie beelden, humor en Chinezen sferen. Toch is er
altijd wel wat te zeuren en deze punten zullen we eerst even uit de weg
ruimen. Daarna kunnen we met de positieve zaken beginnen. Helaas is het
verhaal is niet bijster origineel en kent het weinig diepgang. Echter is
het allemaal wel goed bij elkaar gezocht en loopt het lekker door van
begin tot het einde. Het probleem ligt echter meer bij de personages.
Geen van alle hebben ze een echte achtergrond. Dit is eigenlijk het
meest storend bij
Jason Tripitikas. Ondanks dat we zijn kamer hebben gezien
is het totaal niet duidelijk met wie hij daar woont. We krijgen niets te
weten over zijn ouders of achtergrond of wat voor persoon hij werkelijk
is. Eigenlijk weten we alleen dat hij van Kung fu houdt en een nogal
terughoudende persoonlijkheid heeft. Dit maakt zijn personage nogal
uitstralingloos. Dit is ook te wijten aan de hoeveelheid van de andere
karakters. 'The monkey king' gaat namelijk ten onder met het zelfde lot.
We krijgen hem vechtend te zien maar veel over zijn achtergrond komt er
niet naar voren. Dit is jammer want het is juist zo een kleurrijk
personage. Hij zou juist vol met eigenwijze streken en opmerkingen
moeten zitten. Hier word hij wat meer als een mime speler neergezet. Lu
Yan en Golden Sparrow krijgen verre weg de meeste aandacht. Toch blijven
ook zij wat hol. Waarschijnlijk is dit te wijten aan het feit dat er een
niet Chinezen regisseur aan het roer stond. Hiermee bedoel ik absoluut
niet dat de film makers uit Azië verhaal en personage technische betere
films maken. Meestal zijn het namelijk de Amerikanen die dit beter doen.
Maar nu gaat het om een Aziatische verhaal en dan ligt het even anders.
De typische trekjes en details missen. De bottleneck zit hem natuurlijk
in de actie scènes. Hier gaat een groot deel van de speeltijd aan
verloren en dus moeten er keuzes gemaakt worden. Er is duidelijk te
merken dat dit voor Rob Minkoff wat lastig is geweest.
Hoofdrolspeler Michael Angarano is natuurlijk onder geschikt aan Jackie
Chan en Jet Li. Ondanks dat hij het personage is waar het om draait zal
iedereen de film niet speciaal voor hem kijken. Echt uit de verf komt
hij ook niet. Hij speelt kinderlijk en het lijkt allemaal zonder
inleving te gaan. Jackie Chan en Jet Li doen het op de automatische
piloot. Hier is natuurlijk niets mis mee want dit betekend dat ze doen
waar ze het beste in zijn. Voor de balans in het geheel is Liu Yi-Fei
aan het geheel toegevoegd. Een mooie dame en een sterke toevoeging. Ngai
Sing speelt de slechte warlord maar het is Lee Bing-Bing als witharige
heks die hier staat voor alles wat slecht is.
Kung fu is waar het hier om draait en waarom iedereen de
film graag zou willen zien. Yuen Wo Ping mocht de choreografie doen en
hier is dus niet op aan te merken. Hij haalt werkelijk alles uit de kast
en trakteert ons op een waar spektakel. Natuurlijk maakt hij gebruik van
touwtjes en computer verrijkingen maar storend is het niet te noemen.
Het mooiste gevecht van de film is natuurlijk de confrontatie tussen
Jackie Chan en Jet Li. Een moeilijk gevecht om te choreograferen
aangezien dit is waar iedereen op heeft gewacht. Hierin gebeurt
werkelijk zoveel dat het haast niet te volgen is. Alle stijlen komen
voorbij en de beide heren vliegen shoppend, slaand en blokkend over het
scherm alsof het niets is. Tevens zijn de verassingselementen en humor
niet vergeten. De andere gevechten zijn van een vergelijkbaar niveau en
variëren tussen man tegen man gevechten en massale knokpartijen.
Een punt wat eindelijk meteen opvalt is de muziekkeuze.
In plaats van de behorende Chinezen muziek is er gekozen voor een nogal
westerse soundtrack. Dit geeft de film een beetje het karakter van een
avonturen film als 'Indiana Jones'. Dit zal wel gedaan zijn om de film
wat toegankelijker te maken voor het westerse publiek.
Wat absoluut een compliment verdiend is de stijlvolle
opening van de film. Hier komen oude kung fu film posters tot leven. Ze
worden smaakvol gebruik om ons duidelijk te maken wie er allemaal mee
werkte aan de film. De posters horen nu eenmaal bij de kung fu film
cultuur en dat word hier nog eens mooi benadrukt.
'The fobidden kingdom' laat precies zien wat men in het
westen in een Aziatische actie film wil zien. Natuurlijk is dit
spetterende actie, mooie omgevingen, oosterse wijsheden, monniken en de
diepere betekenis van kung fu. Het gekke is dat het deel wat zich niet
in Azië afspeelt een beetje knullig is maar verder is het eigenlijk
allemaal een schot in de roos. Het lijkt me dus ook dat je niet mis kan
gaan met deze film. We hadden misschien zonder de Amerikaanse jongen
gekund maar we kunnen natuurlijk ook niet alles hebben. Copyright
kungfufilms.nl (2008) |
