Na het overlijden van zijn vrouw staat
Yue Siu Bo (anthony Wong) helemaal alleen voor de opvoeding van zijn
kinderen. Hij leert ze beide hoe ze zich moeten verdedigen en zorgt dat
ze hier serieus mee bezig blijven. Continue verteld hij over zijn
heldhaftig verleden als geheim agent. Alleen naarmate Nicky (stephen
Fung) en Nathalie (Gillian Chung) ouder worden begint ze dit steeds meer
de keel uit te hangen. Ze vinden hun vader maar een rare snuiter en
schamen zich voor hem. Er is continue ruzie en onbegrip in huis en ze
groeien steeds verder uit elkaar. Op een dag krijgt Yue Siu Bo bezoek
van een onbekende man in een rolstoel. Hij stelt zich voor als Rocco (Michael
Wong) en vraagt of hij een man kent met de naam Tai Chi Lung. Hij zegt
dat hij hem niet kent en stuurt Rocco weg. Deze beloofd hem echter dat
hij nog terug zal komen omdat hij zeker weet dat Yue Siu Bo hem moet
kennen. De volgende dag brengt oom Chiu (Wu Ma) een bezoek aan de winkel
van Yue Siu Bo alles ligt overhoop en Yue Siu Bo is verdwenen. Chiu
haast zich onmiddellijk naar Nicky om hem te laten zien wat er
gebeurd is. Verbaasd ontdekken ze een geheime kamer vol vreemde
apparatuur. Nicky realiseert zich opeens dat de verhalen van zijn vader
toch waar zijn. Hij gaat snel opzoek naar zijn zuster maar deze heeft al
iets vernomen van he geen er aan de hand is. Tijdens een toneel stuk op
school word ze namelijk aangevallen door een groep mannen en vrouwen.
Nicky komt net op tijd om haar te helpen. Samen weten ze te ontsnappen
maar ze weten nog niet waar hun vader is. Ze ontdekken al snel dat Rocco
hier achter zit. Er zit niet anders op dan hun krachten te bundelen en
het gevecht met het kwaad aan te gaan.
De nog jonge Stephen Fung regisseerde met 'House of fury'
zijn tweede film. Opvallend genoeg was dit niet zijn enige aandeel in
deze productie. Hij nam tevens een van de hoofdrollen voor zijn rekening
en was verantwoordelijk voor het schrijven van het verhaal. Echt
diepgaand is de film alleen niet. De opzet is simpel maar gelukkig laat
Stephen Fung een heleboel slechte zaken die Hongkong films momenteel
typeren achter zich. 'House of fury' laat zich het beste omschrijven als
een martial arts drama. De hoofdlijn van het verhaal concentreert zich
namelijk op de problemen die de vader met zijn twee kinderen heeft. Ze
begrijpen elkaar niet goed en dit zorgt voor aardig wat spanningen
thuis. Voor een groot deel komt dit heel serieus over. Dit is iets wat
je natuurlijk ook wel mag verwachten van Anthony Wong. Hij is het serieuze stabiele middelpunt van de film. Verder heeft het
allemaal een licht komisch tintje. De balans hie in is goed gevonden en
het gaat dus niet over dreven over de top. Geen overdreven flauwe zaken
dus. Hierdoor krijgt deze op een jeugdig publiek gerichte film een
aardig volwassen karakter mee. Er is goed na gedacht over de dingen die
gebeuren en hier wordt ook op terug gegrepen. Maar echt een afspiegeling
van de realiteit is het niet te noemen. Het heeft allemaal net iets te
veel glamour. Het personage van Stephen Fung is bijvoorbeeld een
dolfijnen trainer met een stoere motor. Daniel Wu is een muziekproducer
met een eigen studio en deze komt opeens wel heel erg goed van pas.
Later ontdekken ze dat dit eigenlijk allemaal gelogen is en komt zijn
ware identiteit naar boven. Dit soort zaken berusten net iets te veel
op het toeval en worden slecht onderbouwd. Gelukkig is dit maar dertig
procent van het verhaal en klopt de andere zeventig procent wel. Maar
wat het meeste opvalt zijn de gevechten in de film. Voorop gesteld dat
geen van de acteurs echte martial artist te noemen zijn natuurlijk. De
bewegingen zijn dus ook niet perfect te noemen. Wat hierdoor het meeste
ontbreekt is kracht en het juiste gebruik van het lichaam. Maar het
verdient respect dat er geprobeerd wordt de oude kung fu films te laten
herleven in een nieuw jasje. We krijgen dus ook geen flitsende montages
te zien, maar lange series van bewegingen. Dit betekend dat de acteurs
echt hun best hebben moeten doen op de bewegingen. Want om zeven of acht
bewegingen goed achter elkaar te kunnen uitvoeren moet je een goede
voorbereiding hebben. Hierin staat Gilllian Chung zelfs haar mannetje.
Deels wordt er voor haar natuurlijk een stunt dubbel gebruikt. Maar wat
ze echt zelf doet ziet er leuk uit. Deze gevechten zijn echt stukken
beter dan wat ik haar eerder heb zien doen. Anthony Wong heeft zijn
glorie moment als hij Bruce Lee mag imiteren. Dit gebeurt als tijdens
een gevecht het bord van zijn winkel sneuvelt. Er valt een Chinees teken
af en 'House of fury' wordt 'Fist of fury'. Dit geeft hem een idee met
alle gevolgen van dien. In de scène die volgt vecht hij met vier
aanvallers compleet in Bruce Lee stijl. De nuchakus ontbreken natuurlijk
ook niet. Het mag alleen wel gezegd worden dat hij ze wel op een hele
aparte manier verkrijgt. Het meest vermakelijk gevecht is tussen Gillian
Chung en Stephen Fung. Dit is een strijd om de afstandsbediening waarin
ze elkaar flink aftroeven met technieken. Maar degene die echt de show
steelt is Jacob Strickland. Deze niet Chinese jongen van een jaar of vijftien laat
goed zijn Wu Shu vaardigheid zien met de stok. Hij is razend snel en
precies en dit beloofd nog veel voor de toekomst. Yuen Wo Ping was de
choreograaf van de film en hij mag hier absoluut trots op zijn.
Natuurlijk zit er wel wat onnodig en overdreven touwtjes werk in de
film. Het is alleen wel verbazingwekkend dat ook Wu Ma gewoon de lucht
in gaat. Deze veteraan is de zestig toch zeker al gepasseerd en het is
bijzonder dat hij dat nog kan. Al met al had ik niet veracht dat deze
film zo zou uitpakken. Het is anderhalf uur verstand op nul en lekker
genieten van alle emoties die er voorbij komen. Zeker de moeite waard
dus. Copyright
kungfufilms.nl (2005) |