 |
Don Wang (Hwang Jan Lee) is een getalenteerde jonge vechter die door het hele
land alles en iedereen uitdaagt. Zodra hij ergens in de buurt is, verspreidt het
nieuws van zijn aanwezigheid snel. Iedere martial artist maakt zich klaar om de
strijd met hem aan te gaan, maar door zijn geweldige vaardigheid wint Don Wang
altijd. Een zoon van een bekende kung fu leraar heeft het drukker met zijn
handeltje in de stad dan met het trainen van kung fu. Met drie vrienden maakt
hij wijn en de buurt onveilig. Als een oude man zich meldt en een huifkar vol
vrouwen te koop aanbiedt, twijfelt de jongen geen minuut en koopt de hele voorraad
op. Maar de oude zwendelaar heeft hem bedrogen en op een fluitsignaal verdwijnen de dames in de nacht en weg is zijn geld. De volgende dag staat de
oude baas bij hem op de stoep en het blijkt een bekende van zijn vader te zijn. De man
komt hem ophalen om een man van hem te maken. Met tegenzin stapt hij in de huifkar om ver van huis een zware training van een half jaar te ondergaan.
Maar na korte tijd is hij het al zat en vlucht naar huis om daar de schade aan
te treffen die Don Wang veroorzaakt heeft.
Een film uit Korea en dat kan je meestal zien aan de kleuren. Vaak zitten er
minder kleurtinten in de achtergrond waardoor de film een stuk grauwer wordt.
De kleuren die wel gebruikt worden zitten bijna altijd in de kleding en zijn
meestal basiskleuren zoals rood, blauw en geel en deze knallen echt van je
scherm af. Het verhaal is duidelijk tijdens het filmen bedacht en stelt dus
niet erg veel voor. Met als uitgangspunt de drie hoofdkarakters en dan maar
filmen. Veel flauwe humor die niet echt overkomt, maar tijdens de opnames
voor de acteurs zeker voor leuke momenten gezorgd moet hebben. De baard en pruik van
de zwervende kung fu meester is werkelijk hilarische en een tikkeltje overdreven. De gevechten zijn vrijwel zonder acrobatiek en zoals algemeen bekend steelt Whang Jan Lee natuurlijk de show. Alles wat hij doet komt even
realistische over, hij is en blijft een van de beste martial arts acteurs. Een
hoop keiharde trappen en weinig handwerk in de gevechten, maar zeker de
moeite van het kijken waard. De twee andere hoofdrol spelers zijn voor mij beide
onbekenden, maar zorgen voor leuke trainingsscènes en leuke gevechten. Er zit
toch duidelijk verschil tussen Koreaanse choreografie en wat er uit Hongkong
komt. Zoals al genoemd minder acrobatiek, de shots zijn meestal iets minder lang
en er wordt meer met de benen gewerkt. Logische want Korea is natuurlijk de
thuisbasis van het teakwondo. Zet dus je verstand op nul en geniet van de
meesterlijk gevechten van Hwang Jan Lee die je zeker verbaasd zal doen staan
door zijn snelheid en kracht. |
|
